ფოტოს გადიდებისთვის..





ვერც ამ ნაწნავის ხათრით.. თმას ვიჭრი : )



<3

 

ალბათ სულ რაჭაზე რომ ვფიქრობ, იმიტომ მაგონებს ეს ფოტო შაორს,
ზემოთ კლდეები, ქვევით ტბა..



გამოუძინებელი პოსტი



რამდენჯერმე დავიწყე პოსტის წერა, იდეები მაქვს, მხოლოდ თავს ვერ ვართმევ და წავშალე, დავიწყე სხვა, წავშალე, კიდევ სხვა და, ისევ წავშალე,  და მიხვდი რომ ერთადერთი რაზეც ახლა რეალურად შემიძლია ფიქრი და წერა(ეს კიდევ საკითხავია, შემიძლია თუ არა), რითიც მოცულია მთელი ჩემი არსება, თავი და ტანი, სხეული და გონება, არის ძილი!

როგორ ზღაპრულად და აუხდენელ ოცნებასავით,  მიუღწეველ მიზნად მოჩანს ახლა ამ წამს ძილი, ან ძილთან დაკავშირებული ნებისმიერი რამ, ვერ წარმოიდგენთ, ან შეიძლება წარმოიდგინოთ კიდეც, თუ თქვენც:

1. გადაბმულად რამდენიმე ღამე იძინებთ გვიან და იღვიძებთ ადრე,
2.არ იცით რისთვის იღვიძებთ,
3.სამსახურის მერე ერთი სული გაქვთ სახლში წახვიდეთ, მაგრამ აღმოაჩენთ მეორე
  სულს, რომელსაც მეგობრები სიგიჟემდე ენატრება,
4.უაზროდ ხარჯავთ საკუთარ ენერგიას, რომელიც როცა დაგჭირდებათ და მოიჩხრეკთ
  ჯიბეებს დაცარიელებული დაგხვდებათ,
5. საუკუნეა ბუნებასთან შეხება აღარ გქონიათ. (და სავარაუდოდ ვერც ამ შაბათს
   შეეხებით)
6. სიცხე გაქვთ და ნელნელა აცნობიერებთ, რომ ცხელი ჩაით სავსე ჭიქა ხდება თქვენი
   ცხოვრების მეგზური..
7. ხო, ამინდი გამომრჩა, მე მიყვარს წვიმა, საერთოდ, თითქმის ყოველთვის, საშინლად
   მიყვარს, მაგრამ ეს მას არ უშლის ხელს ჩემთვის ძილის მოგვრაში : )


და მიუხედავად ამ ყველაფრისა, მე არ ვწუწუნებ, უბრალოდ თვალები მაქვს დახუჭული და ვფიქრობ დღევანდელ საღამოზე...
რომელზეც ასე უძილარ-სიცხიანმა ისევ არ უნდა დავიძინო : ))
და ჩემი მეგობრები უნდა ვნახო <3
ასე რომ, მე არ ვწუწუნებ : ))


პ.ს. შემეძლო ძილზე დამეწერა რაიმე სამედიცინო-განმანათლებელი, როგორია ძილი, რა დაგვემართება თუ არ დავიძინებთ და რა საჭიროა საერთოდძილი, როგორც ასეთი, მაგრამ ისე მძინება,  ვერ შევძლებ. სურვილიც, ან არ მაქვს, ან სადმე თვლემს, არ ვიცი : )

პ.პ.ს მე კატები არ მიყვარს, ზოგადად, მაგრამ ამათ, ისე სძინავთ... : ))

გამაგრილებელი პოსტი : )

ვაგრძელებ ისევ თემას კრეატიულ-მხიარულ-შთამბეჭდავ იდეებზე...

ისევ ინტერნეტში ხეტიალისას წავაწყდი ამ დიაგრამებს და ”სვეტებს” .
მართალია ეს მონაცემები, თუ არა, არ ვიცი, მაგრამ ამ შემთხვევაში ვთვლი რომ მნიშვნელობა აქვს არა შინაარსს, : )) არამედ მოწოდების ფორმას : )

კი, არის მოსაწყენი, ასეთი უამრავჯერ გვინახავს, მოსაბეზრებელია..

ძალიან მომწონს,

იციან რასაც აკეთებენ ;))

ვისი დღეა დღეს Google?

ozz : ) <3

ნამდვილად, ერთფეროვნება მოსაწყენია. მრავალფეროვნება-არა.

მრავალფეროვნება გვიყვარს, ყველაფერში გვიყვარს : ) კრეატიულად და გემოვნებით მოწოდებული კი განსაკუთრებით : )

ეს გაითვალისწინა როგორც ჩანს ჩემმა საყვარელმა Google-მაც :) რომელიც ყველა მნიშვნელოვან თარიღს ახალ ჰედერს უძღვნის, მომხმარებლის თვალებს ახარებს და უფრო და უფრო მაყვარებს თავს : )

ეს ჰედერები გროვდება და გროვდება, მე რამდენიმეს შემოგთავაზებთ, ყველას მოძიება ვერც მოვახერხე და თან იმდენი გამოვიდოდა, მოგაბეზრებდათ თავს : )

საშემოდგომო Google : )

სპუტნიკი

ილუზიონისტი ეს ;))

ვისაც გითამაშიათ, ან არ : ) მაინც გეცნობათ : )

ეს 8 მარტს იყო

Tesla :dddd

მულტფილმი არ მიყვარდა, თუმცა ჰედერი კარგი გმაოვიდა

ეს ამ ნაკრებიში ჩემი უსაყვარლესია <3

20000010 ;))

old good 2008 : )

 

 

 

 

 

 

 

ყავისფერი იასამნები





და დავიჯერო თქვენ არ გინდათ აქ? : ))



ეს მოკლედ ის რამდენიმე რამ, რაც ყველაზე ახლოსაა ჩემ განწყობასთან ბოლო დღეებში  : )

და შენთან, მანჰეტენზე რა ხდება? : )

მთელი დღე  ვფიქრობდი ეს პოსტი დამეწერა თუ არა. იმიტომ რომ მეშინოდა, აქაურობა უფრო არ მოგნატრებოდა  და მანდ უფრო აუტანელი არ გამხდარიყო შენთვის, მაგრამ მერე გადავწყვიტე.
ქეთ, უბრალოდ იმის თქმა მინდოდა რომ, სადაც არ უნდა იყო, აი ეს ადგილები სულ შენთან იქნება და ყველაზე ცუდად როცა იქნები გაგახსენდება და ძალას მოგცემს. სულ გეცოდინება რომ არსებობენ ეს სახლები,ხეები, ქუჩები,  სადაც ყოველთვის გელოდებიან და ადამიანები ვინც ყოველთვის შენები იქნებიან.  მე და თამთა (არამარტო ; )) რომც წავიდეთ, ჩვენ მაინც აქ ვიქნებით, ყველანი ერთად :* ესენი ჩვენი ადგილებია და სულ ჩვენი იქნება.

ძალიან, ძალიან მენატრები, მაგრამ მოწყენილად არა, მიხარია რომ სადაც არ უნდა იყო ვიცი რომ მყავხარ, ადგილს რა მნიშნელობა აქვს აბა შენ თვითონ მითხარი : )
ვფიქრობდი რა  გამეკეთებინა, და საბოლოოდ ერთი ჩვეულებრივი დღე ავირჩიე საჩვენებლად, ვიცი რომ ჩვენთნ რა ხდება ყველაფერი იცი, უყურებ ტელევიზორს, ხარ ინტერნეტში, ათვალიერებ  ფოტოებს, მაგრამ მე მაინც გაჩვენებ :) ;) აქ ისეთი არაფერი შეცვლილა, არც თბილისში, არც ძეგლთან :დ :*

ეს ისე,  თბილისი ზოგადად : ))

ხედავ ხეებში მხედრის სილუეტს? : ))

ეს უკვე ჩვენთან : )

ძეგლიდან (მზე ჩადიოდა უკაცრავად განათებისთვის )

ჩვენი სახლები ;) <3 :)))

ის იასანმისფერი ხე ჯერ არ აყვავებულა და ველოდები. იმასაც გაჩვენებ : )

პ.ს. ალბათ უკვე მიხვდით რომ ეს პოსტი პროექტსსაზღვრებსგარეთ  დაიწერა : ))

Be prepared for Rain გოდოს მოლოდინში

ანუ პოსტი იმაზე, თუ როგორ ვებრძოლე სტრესს წვიმით, როგორ ველოდე გოდოს მარჯანიშვილის თეატრთან  და როგორ აღმოჩნდა ეს ყველაფერი ტურის მოგების  საწინდარი რსრ ში :დ

გუშინ წვიმდა, თურმე, მე ეს სახლიდან გასვლის მერე შევნიშნე.

ზოგჯერ მემართება ასეთი უცნაურობა, ისევე როგორც თხელ თეთრი ”ბალეტკების” და თხელი ჯინსის ჩაცმაა წვიმაში, როცა წინასწარ ვიცი, რომ აღმაშენებელზე ვარ წასასვლელი.

სახლიდან გაჩერებამდე წვიმა მატულობს.

არ ვიმჩნევ :დ

არც აღმაშენებელზე ვიმჩნევთ წვიმას, მე და ნატას ერთად ეს არშემჩნევა  ერთობლივად უკეთ  კი გამოგვდის, მაგრამ ბოლოსდაბოლოს წვიმას თავისი გააქვს, გვასველებს და ვხვდებით რომ უნდა შევეფაროთ სადმე.

3:00 PM-ია, მე დრო მაქვს თამაშამდე, გვშია, გვცივა და ნატა ცივდება, უნდა დავსხდეთ სადმე,  გვჭირდება ცხელი სითხე, ცხელი სითხისთვის-ფული, ფულს მაქსიმუმ მოპოვება სჭირდება, მინიმუმ სასურველი ბანკომატი.

TBC-ის ბანკომატი № 1 -მისაწვდომი კუპიურა 100 გელ :დ ცივად გამოვბრუნდით :დ

მეორემდე გავტოპეთ :დ ავიღეთ ფული და დავსხედით. 

მერე ნატა წავიდა : ))

დავდექი ზუსტად თეატრის წინ, სადაც გადაფარებულია და სადაც უკვე გაწუწული ვდგავარ, სადაც გუშინდლამდე ზუსტად ვიცოდი, თავს დავდებდი, რომ დადის ის ტრანსპორტი, რომელიც მე  კომაროვის კართან  მიმიყვანს, რაზეც დღეს უკვე ასე თამამად ვეღარ ვდებ საკუთრ თავს. (საერთოდ საკუთარი თავის დადებას უნდა მოვუფრთილდეთ ხოლმე).  ხო, ზუსტად  ერთი საათი მაქვს, საერთოდ არ მეჩქარება, ძალიან ბედნიერად ვგრძნობ თავს, და ველოდები..  და აი დიდი ხნის ლოდინის მერე (წვიმაში დრო ჩქარა გადის)  ვრწმუნდები, რომ ველოდები გოდოს-რა თქმა უნდა. აბა სხვას  ვის შეიძლება ელოდო ასე უშედეგოდ და ამდენ ხანს : ))

აქ  უკვე ვაცნობიერებ, თურმე რომ ძალიან მცივა, ბედნიერი ვეღარ ვარ და უკვე ძალიან მაგვიანდება.  სასწრაფოდ ვჯდები ტაქსში : ) 

წესით აღარც მაგვიანდება, აღარც წვიმიანი ვარ, წესით!

ჯერ კიდევ ვიკავებ თავს და ჩუმად ვიცინი როცა პატრული გვაჩერებს და გვაჯარიმებს. მაგრამ როცა ტელეფონი წკრიალებს და ბალასგან სმს მომდის (ლამის დარწმუნებული ვარ რომ მეტყვის რომ თამაში გადაიდო ან მსგავსი უიღბლობა :დ ) და მწერს რომ წავუღო შოკოლადი, არა, ორი შოკოლადი, და ბარემ კოკაკოლაც წავაყოლო :დ მე თავს უკვე ვეღარ ვიკავებ, ვბჟირდები და პირველი რაც თავში გამირბენს არის ფიქრი მანჩესტერ იუნაიტედზე  :დ

კომაროვში მისვლისას უკვე ისეთი სველი და ისეთი  დარწმუნებული ვარ წარმატებაში, რომ  ვიგებთ ტურს, გადავდივართ პირველ ადგილზე,  ვუბრმავებთ მტერს თვალებს და ვახარებთ მეგობრებს  :დ

ხო, კიდევ, ეს ფრაზა, რომ გვაფრთხილებს დახვდით წვიმას მომზადებულიო, არ ყოფილა მართალი : )))

არ დახვდეთ წვიმას მომზადებული, დახვდით ისე, როგორც ხართ, არ ჩამოუშვათ ცხვირი სველი, ფორმადაკარგული, თეთრი ”ბალეტკების” გამო, და თუ იდეალური არა, მრავალფეროვანი დღე ნამდვილად შეგრჩებათ. სტრესს წვიმა ბოლომდე ჩამორეცხავს და მის კვალსაც კი არ დატოვებს ; ))