tag:blogger.com,1999:blog-78090451090361582662024-03-05T22:28:58.982-08:00AnabellAnabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.comBlogger35125tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-27545369029770860132015-05-17T03:21:00.002-07:002015-05-17T03:26:12.877-07:00სამიოდ საკითხი..შეიძლება შორიდან უფრო მძაფრად აღვიქვამ, შეიძლება საინფორმაციო წყაროები აბუქებენ, შეიძლება მართლა უარესდება მდგოამრეობა თბილისში, ჩემი მეგობრების Facebook სტატუსებს თუ ვენდობი. მაგრამ არის რამდენიმე საკითხი რომელიც განსაკუთრებით მაღელვებს და თან რეალურად დიდ რობლემად ვთვლი საზოგადოებისთვის და საზოგადოებისგან.<br />
<b>#1. </b>დღევანდელი დღე, 17 მაისი. წინა წლების გამოცდილებიდან დიდი რისკი იყო, რომ წელსაც მსგავსი განუკითხაობა იქნებოდა. რა თქმა უნდა ვღელავდი და აქ რომ მეთქვა ვინმესთნ კი მაგრამ რატომ, სასაცილოდ არ ეყოფოდათ ალბათ, მოსალოდნელი აქციის დარბევის მეშინია, იმიტომ რომ ჰომოფობი ერი ვართ მეთქი.<br />
მიხარია, რომ არავინ დაშავდა, და მიუხედავად გასაიდუმლოებული ადგილისა, ვთვლი, რომ წინა წლებთან შედარებით პროგრესი იყო და რაც მთავარია მშვიდობიანად ჩატარდა, რაც საჭირო იყო რომ ჩატარებულიყო - მშვიდობიანი აქცია. #IDAHO.<br />
<b>#2.</b> გამწვანება თბილისში. მოჭრილი ხეები, და სიმწვანის გაქრობა. ისევ ამ გადმოსახედიდან, სადაც ყველა ხეს უფრთხილდებიან, თითო ნერგს და ბალახს. სადაც ყველაფერი მწვანეა ირგვლივ, დიახ, ქალაქის ცენტრიც! სადაც კოლეჯებია, იქ ხომ საერთოდ, ეზოები ისეა მოვლილი და გამწვანებული, როგორც ერთმა ჩემმა მეგობამა თქვა, მთელი დღე იქ ჯდომა და მწვანე მდელოებზე მეცადინეობა მოგინდება.<br />
თბილისში ადგილი აღარ იქნება, სადაც შეიძლება სიმწვანეში დაჯდე და დაისვენო, ან ცოტა გაისეირნო, ზაფხულში უფრო გრილად იყო, სუფთა ჰაერი ისუნთქო-მეთქი ვიტყოდი, მაგრამ, როგორც ვატყობ, ეს სიტყვები აღარავის ახსოვს რას ნიშნავს.. <br />
<b>#3. </b>ც-ჰეპატიტის პროგრამა და გავრცელებული უშინაარსო, პროვოკაციული სტატიები, სადაც ადამიანებს, რომელთა ბოლო იმედი არის ეს პროგრამა, და ამოისუნთქეს, გამოჯანმრთელების რეალური შანსი მიეცათ, ვიღაც ავტორები გამალებით უჩიჩინებენ, რომ საცდელი, ლაბორატორიის ვირთხები არიან და სახელმწიფო ატყუებთ. დაინტერესებულხართ რეალურად ამ პაციენტების ბედით? რომელიც წამალს იღებს იმედით, რომ ხსნა მოვიდა, თქვენ კი უწამლავთ მომავალს, რომ არც განიკურნება და / ან უარესი დაემართება. წამალს იღებს და თან ფიქრობს რომ რაღაც არნახულ შხამს სვამს. ოდნავ მაინც დაფიქრებულხართ რას აკეთებთ როცა ამდენ გადაუმოწმებელ პროვოკაციულ ტექსტს აშეარებთ და აქვეყნებთ?<br />
ეს ძალიან მოკლედ, მხოლოდ სამიოდ საკითხზე, თუმცა პრობლემები გაცილებით მეტია, სამწუხაროდ.<br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-80390163273196638592015-04-23T09:34:00.003-07:002015-04-24T14:25:31.962-07:00გოგოების ოთახირაჭაში, ბავშვობაში რომელ ოთახშიც მეძინა ხოლმე, ერთი ფანჯარა ჰქონდა, აღმოსავლეთით. გოგოებს ოთახი. ჩემი, ქეთის და მარის. მე და ქეთის საწოლები გვერდიგვერდ, მარის ჩვენს პირდაპირ იდგა. დილით მზე ალბათ ასე 8 საათისთვის ამოდიოდა. ამ დროს ბებოს უკვე ეღვიძა და ძროხებთან მიდიოდა, ბაბუასაც ეღვიძა და ემირი ძიასაც. ჩვენ ცოტა უფრო გვიან ვიღვიძებდით, ჯერ მარი, მერე მე, მერე ქეთი. გიოს სხვა ოთახში ეძინა და როგორც წესი, სხვადასხვა დროს აღვიძებდნენ, იმის მიხედვით, მისი დახმარება საჭირო იყო თუ არა.<br />
ჩვენი ოთახის ფანჯარა თეთრ ჩარჩოიანია, ძნელად იკეტება და ქარის დროს ჯახუნობს. ისე მთელი ზაფხული ღიაა და ეზოდან ბაღისკენ და მდინარისკენ მიმავალ, სახლის გაყოლებაზე გაწოლილ ბილიკს უყურებს. მარტო წვიმის დროს, ან ბაბუა როცა თაფლს იღებს მაშინ ვკეტავთ, ფუტკრები არ შემოვიდნენ.<br />
აქ ოქსფორდშიც ჩემი და თორნიკეს საძინებლის ფანჯარა აღმოსავლეთით, საწოლის მარცხენა მხარესაა და ეზოს უყურებს. მე, კი, უფრო და უფრო ხშირად მესიზმრება რაჭა ზაფხულში.<br />
ალბათ ყველაზე კარგი დილები იყო.<br />
ძილ ბურანში ხედავ, ფანჯრიდან შემოსული მზე, წითლად შეღებილ ხის იატაკზე, თეთრი, გახამებული ფარდის თარგს იმეორებს. გარედან ზაფხულის და ბებოს და ემირი ძიას ხმები შემოდის, რომლებიც რაღაცაზე ბჭობენ, ბაღიდან მოდიან, ვერ ხვდები რაზე ლაპარაკობენ, მარტო ხმები ისმის, სიტყვები - არა. მერე ნელნელა უახლოვდებიან ფანჯარას, როგორც ჩანს სათიბში ღობეა გასამაგრებელი, ან ბევრი მზისგან მოსავალი კარგი არ მოვა და ბაღი უნდა მორწყან, ან ჩვენი ძროხა ურჩობს და რამე უნდა უშველონ. მერე ბებია ზუსტად ჩვენ ფანჯარასთან ჩამორჩება (აღმართია) ცოტათი, რაღაცას ისევ ელაპარაკება ბიძაჩემს, სახლის კუთხიდან კი ონკანის მოშვების ხმა და ემირი ძიას სიცილი ისმის.<br />
ბებია უკვე სახლშია, მოწესრიგდება და საუზმეს გააკეთებს, ბაბუა, ისე რომ არად აგდებს იმას, რომ გვძინავს, ხმამაღლა კითხულობს საუზმე რამდენ ხანში იქნება, რამდენჯერმე, ჩვენ ფანჯარასთან. დღემდე დარწმუნებული ვარ, რომ სპეციალურად :დ<br />
ეს ნიშნავს რომ ჩვენც უნდა ავდგეთ, წამოვიზლაზნოთ, ჩავიცვათ, ხელ-პირი დავიბანოთ, ვისაუზმოთ, მერე ყავა ან ცხელი კაკაო დავლიოთ ეზოში, ისევ გამოვიცვალოთ და მდინარეზე წავიდეთ, ლამის მთელი დღით..<br />
ძალიან დატვირთული დღეები.<br />
რაჭა ვეღარასდროს ვეღარ იქნება ისეთი, როგორც მაშინ, ჩვენ რომ პატარები და ემირი ძია და ბებია ცოცხლები იყვნენ. როცა ემირი ძიას მივყავდი სოფელში და იქ გიო მელოდებოდა. გზაში ტვინს ვუბურღავდი ხოლმე, ბიძაჩემი კიდევ სიცილით კვდებოდა რამდენი ლაპარაკი შემეძლო. ვეღარ გადავცურავთ ადიდებულ, გზაზე გადმოსულ შაორს ერთად, თვისი ძველი ჟიგულით და ვეღარც ყბაყურას გადავდებ, კონსპირაციულად რომ გავიპარე რაჭაში და ეზოში ფეხის შედგმისთანავე სიხცემ ამიწია. ყბაყურა კი, ბებოს და გიოს გარდა, (რომელიც სანამ მე ყბაყურა არ მოვიხადე, არც თვითონ ბანაობდა მდინარეში), მართლა მთელ ოჯახს გადავდე )))<br />
არც ბებია დამხვდება, ნამგზავრებს, ახლად გამომცხვარ ლობიანებს, ცხელ ფელამუშს და ხორციან კერძს (ასე ეძახდა) არ დაგვახვედრებს. მერე აგვწონს და გვეტყვის, არ დავინახო 3 კილო არ მოიმატოთ აქ ყოფნაშიო. მერე მთელი ზაფხული, სულ ბოლო წლებამდე, თავს სულ პატარა ბავშვად გაგრძნობინებს, რომლის მთავარი მოვალეობა კარგად ჭამა და ყველაფერში მიხმარებაა.<br />
მაგრამ ამის მიუხედავად, ვიცი, რომ ჩვენ სულ ვიქნებით იქ, ბედნიერები. ნატუკა, დათუჩა და ეკა, ჩვენ გვერდით იცხოვრებენ, ყველაზე მოკლე გზა ვაჟასთან და ნინოსთან (და ახლა უკვე პატარა ნიკოლოზთან <3) მისასვლელად ყველაზე მოკლე გზა, ნატას ეზოზე გადასვლა იქნება. გზის გადაღმა, ყველაზე გემრიელი საადრეო ვაშლები ისევ ჯონდოს ექნება და ისევ არასდროს გაგვიბრაზდება მთელი ზაფხული ამ ხეებზე ჯდომისთვის. მე და ნატაზე, ალბათ სულ ბებრები რომ ვიქნებით, მაშინაც გაიცინებენ, როცა ვიტყვით რომ კრიხში უნდა ავიდეთ, ბიბლიოთეკაში :დ ხოტეურას ხიდი, ისევ ყოველთვის იქნება ჩვენი ადგილი, სადაც მოაჯირზე უკუღმა თუ გადაეკიდები, ცა ტყეებით შემოსაზღვრული ტბა გეგონება.<br />
და ისევ ყოველთვის, ყოველთვის გაგვიხშირდება პულსი, ამ ხიდის დანახვაზე და მიახლოებაზე, ყოველთვის! იმიტომ რომ ვიცით, რომ ამ ხიდის იქით ჩვენი ბავშვობა და კიდევ ბევრი ბედნიერი წუთი გველოდება <3Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-53174385505330714322014-11-11T13:43:00.000-08:002014-11-11T13:45:13.060-08:00tavitulle<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZS3FOWMd-6My7elurB6L7iXwgduQrklb22DoIvVD4JwllCHGFKFx-0HSEHJpXCB9m9uyDmeK4b20UIXkATVA46qBuJvRfKHQ_tPbsUL8ePYOLBxVEujToJCQN9NLWiuLZPmXUCdxUvpU/s1600/12-tavi-gevinson--large-msg-131352929787.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZS3FOWMd-6My7elurB6L7iXwgduQrklb22DoIvVD4JwllCHGFKFx-0HSEHJpXCB9m9uyDmeK4b20UIXkATVA46qBuJvRfKHQ_tPbsUL8ePYOLBxVEujToJCQN9NLWiuLZPmXUCdxUvpU/s320/12-tavi-gevinson--large-msg-131352929787.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.6666669845581px;">Tavi Gevinson</td></tr>
</tbody></table>
<br />
პირველად 2010 წელს, ოთხი წლის წინ მაჩვენა <a href="http://mariefille.wordpress.com/" target="_blank">მარიმ</a> ერთი არაჩვეულებრივი, <a href="http://www.thestylerookie.com/search?updated-max=2012-09-16T11:38:00-05:00&max-results=1&start=3&by-date=false" target="_blank">ტავი გევინსონის ბლოგი</a>.<br />
გენიალური გოგო, რომელიც ალბათ მაშინ 13 წლის იყო, ან 14ის? არ ვიცი, მაგრამ ჩემ წარმოსახვაში, მსოფლიოს განკარგულებაში არსებული ყველა აპლოდისმენტი დაიმსახურა.<br />
მოკლედ, იმ დღიდან - აქამდე, ამ წუთმდე, რამე ინსპირაცია, ან არაჩვეულებრივის ნახვა, ან ახალი ემოცია თუ მჭირდებოდა ამ ბლოგზე შევდიოდი, დაგროვებული პოსტებს ვკითხულობდი/ვათვალიერებდი.<br />
რას აკეთებს ასეთს? ტანსაცმელს იცმევს, თმას იკეთებს - არა, არა, ჩვეულებრივი Fashion blogger-ი არ გეგონოთ ; ) ამ ყველაფერს ისე აკეთებს, როგორც არცერთი ჩვენგანი სკოლაში სიარულისას არც იცმევდა, არც ივარცხნიდა. ამ ბლოგის წაკითხვის მერე კი მოგინდებათ დაბრუნდეთ უკან, რომ იგივე ან უფრო გიჟური, ექსპრესიული და კრეატიული რამეები ჩაიდინოთ თქვენც ; )<br />
ბოლო 2 წელია ალბათ ახალი პოსტები თითქმის არ აუტვირთავს და სამაგიეროდ თავისი ჟურნალი გააკეთა, თინეიჯერი გოგოებისთვის. შემოიკრიბა მეგობრები და კიდევ თვისნაირი, კრეატიული, განსხვავებული, არაშაბლონური "ტავები" და დაიწყო ძალიან მაგარი პროექტი <a href="http://www.rookiemag.com/theme/a-world-of-our-own/" target="_blank">Rookie Mag</a>. (ესეც <a href="http://www.ted.com/talks/tavi_gevinson_a_teen_just_trying_to_figure_it_out#t-435581" target="_blank">TED Talk Teen</a> - ზე ვიდეო, როგორ დაიწყო ყველაფერი, მაგრამ ეს ძალიან, ძალიან ცოტა რამაა ტავის შესახებ, თან ეტყობა რომ ძალიან ღელავს ლაპარაკის დროს: ).<br />
რა თქმა უნდა, ჯერ ონლაინ ჟურნალით დაიწყო ყველაფერი, რომელიც დღესაც გრძელდება და საბოლოოდ ნამდვილ, ქაღალდზე დაბეჭდილ ჟურნალად გადაიქცა <3<br />
და რომელიც მგონია, რომ ერთერთი საუკეთესო, მისაბაძად გემოვნებიანი ჟურნალია დღეს.<br />
ონლაინ და ბეჭდური ჟურნალიც თინეიჯერი გოგოებისთვისაა, რომლებიც "ჯერ ვერ გარკვეულან", მაგრამ სტატიებს და მითუმეტეს ფოტო ნამუშევრებს რომ ვათვალიერებ, უფრო დიდი გოგოებიც ; ) ვერაფერს დაუწუნებდნენ ამ პროექტს.<br />
სხვათშორის, შემდეგი ნომრის გამოწერას ვაპირებ, როგორ კი გამოვა : ))<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1FObnlcTozPIdazE5_K9b2koobXKFgFRCzgF1EG1XUq7JkwV3JgDohV52ac8B9ZK6CJGTI9gnUfX_3__ZtCMrVH8k3mg4wL_ThbjP5wzxargFMvbM0eB9iWHLZlnT0i9N7dmIJcoQ5mg/s1600/Tavi-with-pink-hat_2992828a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1FObnlcTozPIdazE5_K9b2koobXKFgFRCzgF1EG1XUq7JkwV3JgDohV52ac8B9ZK6CJGTI9gnUfX_3__ZtCMrVH8k3mg4wL_ThbjP5wzxargFMvbM0eB9iWHLZlnT0i9N7dmIJcoQ5mg/s320/Tavi-with-pink-hat_2992828a.jpg" width="258" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.6666669845581px;">Tavi Gevinson</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-66846447871407395462014-09-27T13:37:00.001-07:002014-09-27T13:37:48.827-07:00ახალი ადგილიამ ზაფხულს, ბათუმში ყოფნისას, ჩემი მობილურის ნოუთებში ჩანაწერი გავაკეთე:<br />
"ბათუმს ძველი ემოციების გემო აქვს. მე ახლები მჭირდება".<br />
10 დღე გავიდა რაც აქ ვართ. აქ ანუ გაერთიანებულ სამეფოში, ბრიტანეთში, ოქსფორდში. იმდენი შთაბეჭდილებები და ახალი ემოციები მაქვს, ზუსტად რამდენსაც ვნატრობდი, ან მეტი : ))<br />
აქ რომ ლამაზია, მოწესრიგებულია, ტოლერანტული გარემოა და ძალიან ძვირი, ასეთი რამეები ყველამ იცის, მაგრამ ასეთი ტრადიციული მართლა თუ იქნებოდა ინგლისი, არც მინდოდა წარმომედგინა ეტყობა. : ))<br />
მაგალითად, თორნიკეს კოლეჯის (Jesus College) ოფიციალური მიღება-ვახშმზე ვართ მიწვეული ოქტომბერში, დრეს-კოდი რომ მოვიდა გავოგნდი, რატომ იწუხებენ ადამიანები თავს ასეთი არასაჭირო დეტალებზე ყურადღების გამახვილებით. მუხლსქვემოთ კაბა, შემოსაცმელი მხოლოდ შავი, მამაკაცს სმოკინგი და აუცილებლად bow-tie თეთრი, ან შავი მხოლოდ : ) და ეს რაც დამამახსოვრდა, 15მდე მსგავსი პუნქტი. მაგრამ, მიმზიდველიც ალბათ ზუსტად იმის გამოა დიდი ბრიტანეთი, რომ ასე შეუპოვრად არ ივიწყებს თავის ტრადიციებს : ) ჩემთვის ცოტა არ იყოს და, მოჩვენებითი და ბუტაფორულია ეს განწყობა.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimNby-3KmOteBPdMkfkqyj8MEwy7xHUS6GiumAXl0Dw66enCg8OBH60P15pzr1nCqpm1fdmje9F0gKyO4AZUxwUe_nBXIXR3LM5Gw-Oy7Vc1epbkGUUSRniR3joL5Nr6kRJByCZ8H2Q-A/s1600/DSC_0012.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimNby-3KmOteBPdMkfkqyj8MEwy7xHUS6GiumAXl0Dw66enCg8OBH60P15pzr1nCqpm1fdmje9F0gKyO4AZUxwUe_nBXIXR3LM5Gw-Oy7Vc1epbkGUUSRniR3joL5Nr6kRJByCZ8H2Q-A/s1600/DSC_0012.JPG" height="212" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ცნობილი "ხიდი" და ტრადიციული წითელი ავტობუსი.</td></tr>
</tbody></table>
შემდეგ, ემოციების გარდა, რაც ამ ეტაპზე ნამდვლად უამრავი მაქვს, ნაცნობებია. ამდენი ადამიანი 1 კვირაში არ გამიცნია, არ მიკონტაქტია, არ მილაპარაკია ასე ჩქარა, ასე ყველაფერზე და მერე სახელები ჩუმად, გულში არ მიმეორებია რომ დამემახსოვრებინა.<br />
260 ადამიანია თორნიკეს კლასში, რა თქმა უნდა ყველას არ ვიცნობ. კიდევ ცალკეა ამ ადამიანების მეუღლეები, პარტნიორები, საქმროები და საცოლეები და შვილები : )<br />
მე გარდა იმისა, რომ ყოველ საღამოს პაბებში დავდივარ და ისევ და ისევ აქტიურად ვეკონტაქტები და ვიცნობ სხვადასხვა ადამიანს, კიდევ ვესწრები ასევე სპეციალურად "მეორე ნახევრებისთვის" განკუთვნის აქტივობებს, დეკანის მეუღლესთან სახლში ჩაის, შაბათს და ორშაბათს ყავაზე შეკრებებს და მარი იცინოდა, ნამდვილი დიპლომატის ცოლისავით ხარ მანდო : )) მალე საკუთარ ფონდს გახსნი და ქველმოქმედებით დაკავდებიო :დ მე კიდევ ვფიქრობ რომ ჩემი ბლოგის full-time job-ად გადაქცევაღა მაკლია ნამდვილ დიასახლისობამდე, ან თუ გნებავთ, ნამდვილ მანდილოსნობამდე : ))<br />
კარგი, ეს მოსაწყენი და ოფიციალური ნაწილი რომ იქით იყოს, ვწერ თემას სამაგისტროში, დავდივარ ველოსიპედით ოქსფორდში, ვიღებ ფოტოებს და ვაპირებ ბევრ საინტერესო რამეს, სამსახურის დაწყებას, კლინიკაში სიარულს და წვიმიანი ამინდების დადგომამდე სულ გარეთ ყოფნას.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj1L7JglRYT36dWJW1IonWWpMRmJZMKB8noObKOtuwBeTh9z210fD-JIHXdZAjgPwuZaBqAA9-0Cf4v8BKhsfwHieaB4Q4GGKSZd01QgyfwyE4taToyyycN5W-wumJSaWS2eV9svliauQ/s1600/DSC_0173.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj1L7JglRYT36dWJW1IonWWpMRmJZMKB8noObKOtuwBeTh9z210fD-JIHXdZAjgPwuZaBqAA9-0Cf4v8BKhsfwHieaB4Q4GGKSZd01QgyfwyE4taToyyycN5W-wumJSaWS2eV9svliauQ/s1600/DSC_0173.JPG" height="212" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ტემზის ნაპირი</td></tr>
</tbody></table>
მითუმეტეს, რომ თორნიკეს რეჟმი საშინლად დაკავებულია, დილით 8:15-ზე არის ლექციაზე, საღამოს 8 საათმდე. ამ დროს უკვე მეც ვუერთდები სადმე პაბში გადანაცვლებულ სტუდენტებს და გვიან ღამე ვბრუნდებით სახლში. სხვათშორის, მაღლი ქუსლებით და მუხლებამდე კაბით ველოსიპედი მეტად თავდაჯერებულად დამყავს.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
მეცინება, ახალი საცხოვრებელი ადგილებიდან პირველი პოსტი ძალიან-მიმოხილვა, ქრონიკასავით გამომდის ხოლმე, მაგრამ არაუშვს :დ<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0a9Ea9fjFw71N0T9NIle_Xw0hhyphenhyphen7s2ADUBOM_VE0kK7pWOnYxothm56Cd0tNyTk1oacC7pefrsDlenlFUW6olfmS6Mw3jgydAf_GfsdVpynV92X4P92uw1aR2xOF9ZoukhIbevOT1jVU/s1600/DSC_0119.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0a9Ea9fjFw71N0T9NIle_Xw0hhyphenhyphen7s2ADUBOM_VE0kK7pWOnYxothm56Cd0tNyTk1oacC7pefrsDlenlFUW6olfmS6Mw3jgydAf_GfsdVpynV92X4P92uw1aR2xOF9ZoukhIbevOT1jVU/s1600/DSC_0119.JPG" height="212" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ეს მე : ) </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-50625457393478484042014-05-12T17:02:00.001-07:002014-05-12T17:02:49.632-07:00ორშაბათი, სამშაბათი, ოთხშაბათი...როცა სამიოდ დღე დამრჩენია საქართველოსკენ გამგზავრებამდე უფრო მეტად მინდება აქ ყოფნა. ერთი პატარა ქალაქია ეს ოლბანი, ერთი პლიუსი ის აქვს რომ ნიუ-იორკთანაა ახლო და ხშირად შეგიძლია იქ ჩასვლა. ჩვეულებრივი ამერიკული სახლები დგას, საბოლოო ჯამში ერთნაირი და ერთმანეთისგან რაღაც დეტალებით განსხვავებულები. ჩვეულებრივი ხალხი ცხოვრობს, პარასკევი და შაბათი საღამოები რომ აქვთ თვისუფალი ისეთი და ჩვეულებრივი სისწრაფით მიდის დრო აქაც.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgifxxTVWR1MoF7t4ce4qV6FAwpy7smCxZ6RPA_SzDT9_7XgFxXTWJ8qxRdrhNzqVWr0iKfjaiNo5C7pDoSt-qgdgFrdd6depQmI3DaLYJtdTgVA2xhXIT3_G1U1OvuC3fLWaIENWkBWqw/s1600/DSC_0003.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgifxxTVWR1MoF7t4ce4qV6FAwpy7smCxZ6RPA_SzDT9_7XgFxXTWJ8qxRdrhNzqVWr0iKfjaiNo5C7pDoSt-qgdgFrdd6depQmI3DaLYJtdTgVA2xhXIT3_G1U1OvuC3fLWaIENWkBWqw/s1600/DSC_0003.JPG" height="265" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
მოკლედ რომ მკითხოთ რა მოგენატრება და რატომ გენანება მანდაურობის დატოვებაო, ალბათ ემოციები და ახალი გამოცდილება-თავგადასავლები. სრულიად დამოუკიდებლობა და ორიოდ კვირის წინ მოსული გაზაფხული.<br />
დღეს ორშაბათია, ხუთშაბათს უკვე მივდივარ. რაც მინდა ვაკეთო ერთი ისაა, რომ ვირბინო და კიდევ ერთხელ შემოვიარო ოლბანი და დავემშვიდობო.<br />
მე ამას ვერ ვაკეთებ : ) დღეს ღამის 12 საათზე ერთი და ხვალ იგივე დროს მეორე გამოცდის დედლაინები მაქვს. მინდა თუ არა, ვზივარ და ვწერ 6 და 15 გვერდიან დავალებებს.<br />
ხოდა ვიცი რომ ძალიან, ძალიან მომენატრება აქაურობა, ავდექი და ჩემი ოთახიდან გამოვედი, დავჯექი ვერანდაზე, მისაღებ კართან, ძალიან საყვარლად მოწყობილ, არცთუ ისე მყუდრო, მაგრამ მეცადინეობაში ხელს რომ არ შემიშლის ისეთზე. ვუყურებ ქუჩას და ეზოს. ცხელა. სულ მოკლემკლავიანი მაიკა მაცვია, ვსვამ ყავას (ბოლო ულიფა მოვხარშე), ეზოდან იასამნის სუნი მოდის ნიავი როცა დაუბერავს ხოლმე, და ვფიქრობ რომ თუ შემორბენა ვერ მოვასწარი, ასე მაინც დავემშვიდობები ამ ქალაქს, ვერანდიდან, მოწნული სავარძლიდან და ნოუთბუქით მუხლებზე.<br />
ოთახში ჯდომას და წუწუნს ნამდვილად სჯობს. : )<br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-69977102860732357862014-05-05T17:54:00.001-07:002014-05-05T17:58:28.072-07:00უკუღმართი jet lag-ი 10 დღეში ამ დროს დეტროიდში ვიქნები, ან უკვე ჰაერში პარიზისკენ.<br />
ერთი სული მაქვს როდის ჩავალ თბილისში და თან არ მინდა აქედან წასვლა, როცა მითუმეტეს, როგორც იქნა, გავიდა ეს ზამთარი და ცხოვრება საინტერესო გახდა.<br />
ზეგ და მაზეგ გამოცდები მაქვს. ყველაზე მნიშვნელოვანი 2 გამოცდა. მერე 3 დღეში კიდევ თემები ჩასაბარებელი.<br />
მეორე კვირაა ვეღარ ვმშვიდდები, ვერ მძინავს ნორმალურად და უსაშველოდ აფორიაქებული ვარ.<br />
ხო, ვარ, იმიტომ რომ მგონია ვერაფერს მოვასწრებ, ვერ ჩავაბარებ კარგად გამოცდებს, ბარგი ჩაულაგებელი დამრჩება, აეროპორტში დამაგვიანდება, ნიუ-იორკში ქეთის სანახავად ჩასული უკან ჩამოსვლას ვერ მოვასწრებ, გამოსამშვიდობებელი საღამო აქ ბავშვებთან დასაგეგმი დამრჩება, გამოცდები მოსამზადებელი, ბარგი ჩასალაგებელი, ქეთი, გამოსამშვიდობებელი საღამო, გამოცდები, ჩალაგება...<br />
<br />
რაც უნდა იყოს, დრო გადის და მინდა თუ არ მინდა, 10 დღეში ამ დროს, ან დეტროიდის აეროპორტში ვიქნები, ან უკვე ჰაერში - პარიზისკენ. და პარიზში 12 საათი რომ მიწევს ლოდინი თბილისისკენ ფრენამდე, იქნებ მაშინ მაინც ჩამეძინოს და დავისვენო : )<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAf29HpDZ__-8GesF4SbT1wL4LgbCNOmUXn7itVQyoyH_8P4_7YT5AfSY6MdDdR6rOZLo8TyaFddrgbHhcEDTNq1kxPirAfHazyOB5pC5PpSctWqgK2IEvbEzjlZ6EYnAxqDzjRtJvFIY/s1600/DSC_0058+-+Copy.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAf29HpDZ__-8GesF4SbT1wL4LgbCNOmUXn7itVQyoyH_8P4_7YT5AfSY6MdDdR6rOZLo8TyaFddrgbHhcEDTNq1kxPirAfHazyOB5pC5PpSctWqgK2IEvbEzjlZ6EYnAxqDzjRtJvFIY/s1600/DSC_0058+-+Copy.JPG" height="265" width="400" /></a></div>
<br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-33106511680582597342014-03-04T19:13:00.002-08:002014-03-04T19:13:37.237-08:00Cardio <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimO5JwkIOVatgUNgjpwf4EBytPu3NFGtRMO87UftZVr-LuHphFUNNbkHXh-z9j3WuuZgErfWHv4VkFd_gTWfucVFwoBtTszBEyBd21ZYAtaxFFPhBc_WIPQOGmfmPrwgZ5IcpAfDfh61o/s1600/cardio.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimO5JwkIOVatgUNgjpwf4EBytPu3NFGtRMO87UftZVr-LuHphFUNNbkHXh-z9j3WuuZgErfWHv4VkFd_gTWfucVFwoBtTszBEyBd21ZYAtaxFFPhBc_WIPQOGmfmPrwgZ5IcpAfDfh61o/s1600/cardio.png" height="210" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"ზომბილენდი"-დან, წესი #1 ; ) </td></tr>
</tbody></table>
<div>
ჩემი ფიზიკური აქტივობა, ბავშვობაში ცეკვის გარდა, რაჭაში დილაობით სირბილით შემოიფარგლებოდა, ზოგჯერ აუზზე სიარულით და არასდროს ხდებოდა რეგულარული. </div>
<div>
ერთხელაც, 3-4 კვირის წინ, ძალიან გემრიელი წინადადება მივიღე - 14 თებერვლამდე თუ გაწევრიანდებოდი ერთ-ერთ სპორტულ კომპლექსში, თან სტუდენტიც თუ აღმოჩნდებოდი, ყველაფერი ჩემ განკარგულებაში გადმოდიოდა, დილიდან საღმომდე. : ) ყველაფერში ვგულისხმობ აუზსს, ტრენაჟორების დარბაზს, ფიტნესის და ეგეთი მაიმუნობების გაკვეთილებს და იოგას. </div>
<div>
დამაინტერესა.</div>
<div>
დრო მქონდა, თან ვინც შემომთავაზა, ის გოგო თვითონ დადის მანქანით თითქმის ყოველ დღე.</div>
<div>
ხო და დავთანხმდი : ) </div>
<div>
მიზანი არ ყოფილა გახდომა, ზოგადად ფორმაში ჩადგომა, კუნთების გამოცოცხლება და ცოტა ფიზიკური დატვირთვისადმი შეგუება იყო. </div>
<div>
დავიწყე აუზით და სარბენი ბილიკით. და პირველი რაც გავაკეთე სარბენ ბილიკზე დავინიშნე დრო, სიჩქარე და ჩემი პულსი. </div>
<div>
საშინელი შედეგი მქონა, 2 წუთში მაქსიმუმი 4.0 სიჩქარეზე პულსი 167-მდე ავიდა და 5 წუთი დასჭირდა დარეგულირებულიყო. ჩემი თავის შემრცხვა მოკლედ : )) </div>
<div>
თუმცა გავაგრძელე, მეორე დღეს ფიტნესი, შემდეგ დღე ცურვა და ცოტა ტრენაჟორები, მერე იოგა და სუნთქვის ვარჯიშები და გავიდა 2 კვირა. და კვირის ბოლოს რაღაცების საყიდლად რომ წავედი, შორტების მოზომების დროს, ფეხებზე კუნთები მეტყობოდა. </div>
<div>
რომელიც ასე, ჩემი ბავშვობის დროინდელი ცეკვის მერე აღარ დამტყობია : ) </div>
<div>
და კიდევ უფრო მნიშვნელოვანი შედეგი, ამ 2 კვირის მერე, სარბენ ბილიკზე დადგომისას ვნახე! მომატებულ სიჩქარეზე (5,2მდე), 5 წუთის მერე, პულსი 151-ზე მაღლა არ ამსვლია. </div>
<div>
დარეგულირებას კი, როგორც კი ტემპს დავაგდებდი, მაშინვე იწყებდა. </div>
<div>
ვიდექი ამ სარბენ ბილიკზე გაბრწყინებული და ჩემი თავით აღტაცებული, ბევრი არა, სულ 15 წუთი ვირბინე, მაგრამ იმაზე არანაკლებ კმაყოფილი ვიყავი, ვიდრე ჰუსეინ ბოლტი მსოფლიო რეკორდის დამყარების მერე :)))) </div>
<div>
იმის მერე ცოტ-ცოტა კიდევ ვცდილობ გავაუმჯობესო მიღწევები, მაგრამ, რაც მთავარია, დავიწყე, უკვე 1 თვე გავა მალე და თითქმის ყოველ მეორე დღეს, რეგულარულად ვვარჯიშობ! </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
მეტი რა, "ჩიკაგო"-ს ბილეთებს ვეძებდი ბროდვეიზე და კიდევ, თუ ყველაფერი კარგად იქნა, 14 მარტს აღმოსავლეთ სანაპიროს გასწვრივ მოგზაურობას ვიწყებთ.</div>
<div>
მოკლედ, კარგად ვარ : ) </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-851035711074753772014-02-20T12:41:00.000-08:002014-02-20T12:42:31.390-08:00რას ვაკეთებ აქ რაც ოლბანიში ჩამოვედი, გარდა იმისა, რომ ღამე არ მძინავს მგონი არაფერზე დამიწერია : )<br />
არადა, ეს ერთადერთია რაც მაწუხებს, სხვა ყველაფერი ისეა, როგორც ვისურვებდი.<br />
მაინც, რას ვაკეთებ აქ:<br />
<span style="color: #38761d;"><b><i>ვსწავლობ</i></b></span>. ორშაბათიდან ხუთშაბათამდე ყოველდღე ლექციები, პარასკევიდან კვირამდე დასვენება. დავალება იმდენია და ამინდის ისეთი ცივი, ჯერ ამ ქალაქიდან გასვლას ვერ ვახერხებთ, თუმცა გაზაფხულისთვის უკვე დიდი გეგმები გვაქვს! : )<br />
<span style="color: #38761d;"><b><i>დავდივარ მაღაზიებში. </i></b></span>ბევრს არაფერს ვყიდულობ, აქაც გაზაფხულს ველოდები ალბათ, და კიდევ მაფიქრებს აქედან როგორ უნდა წამოვიღო 1 ჩემოდანზე მეტი.. მაგრამ თვითონ ეს პროცესი, დიდი სავაჭრო ცენტრებში ხეტიალი მიყვარს.<br />
<b><i><span style="color: #38761d;">არ ვაკეთებ საჭმელს</span></i>,</b> ან ძალიან იშვიათად, რაც ასევე მაწუხებს, და გამოსწორებას ვაპირებ. რატომაც არა, დრო მაქვს, შესაძლებლობაც რომ ჯანსაღი პროდუქტი ვიყიდო და მოვამზადო. უბრალოდ მაინც მიუჩვეველი ვარ : ))<br />
<b><span style="color: #38761d;"><i>ვერ ვუყურებ ფილმებს</i></span></b>. მხოლოდ კინოთეატრში. რაც მართლა კარგია, დრო არ მეხარჯება. საქართველო ინფორმაციის მოპოვების მხრივ სამოთხეა. აქ იუთუბზე ლინკები ან აკრძალულია და არ გიჩვენებს, ან ფულს იხდი ნებისმიერი ფილმის ნახვაში. გარდა ძველი რუსული ფილმების : )) სამაგიეროდ გმაოგვაქვს მე და პოლინას ბიბლიოთეკიდან რამდენიმე წლის წინანდელი, გემრიელი ფილმები და "movie night"-ებს ვაწყობთ, სხვა ბავშვებთან ერთად. ახალ ფილმებს თბილისში ჩასვლამდე დავემშვიდობე : )<br />
<span style="color: #38761d;"><b><i>ვიწერ ნივთებს ამაზონიდან</i></b></span> და სხვა საიტებიდან. ძალიან მოსახერხებელია. მითუმეტეს თუ წიგნს ყიდულობ და თუ ეს წიგნი ახალი არაა, საოცარ ფასად შეგიძლია გადააწყდე რამეს.<br />
<i><b><span style="color: #38761d;">ვიღებ ფოტოებს</span></b></i>. რისთვისაც, ვისურვებდი მეტი დრო მქონიდა, იმიტომ რომ ჩემი ახალი, უსაყვარლესი ნიკონი დ3200 მიდევს ოთახში და ვერ ვიყენებ ისე ხშირად, როგორც მას და მე მინდა. დრო არ მაქვს იმდენი..<br />
რაც მთავარია: <b><i><span style="color: #38761d;">დავიწყე ვარჯიში</span></i></b>. ინტენსიურად. აუზზე სიარულით. ძალიან კმაყოფილი ვარ ჩემი თავის. იმდენად სასიამოვნო ცვლილებაა ჩემ ცხოვრებაში, რომ აუცილებლად დავწერ ცალკე პოსტს და დეტალურად მოვყვები. : )<br />
<span style="color: #38761d;"><i><b>ყოველ დილით ვსვამ სტარბაქსის ყავას : )) </b></i></span>შაბლონურია, ამერიკაში. თქვენ წარმოიდგენთ, რომ ყოველ დილით შევრბივარ კაფეში, ვუკვეთავ ყავას და აჩქარებული ნაბიჯებით, ქაღალდის take away ჭიქით ხელში, გამოვდივარ. არადა, ყავას ვყიდულობთ და სახლში ვხარშავთ. უგემრიელესი გამოდის : ) უკვე გავსინჯეთ ჩვეულებრივი მედიუმი, ყავა სუმატრიდან (ჩემი საყვარელი), და French roast - ი. თუმცა თუ ლექცია ძალიან ადრე გვეწყება და მთელი დღე იქ გვიწევს ყოფნა, მრავალჯერადი თანსატარებელი ჭიქების გამოყენება მაინც გვიწევს : ) არის რაღაც რომანტიკა ამაში. <br /><span style="color: #38761d;"><i><b>მივეჯაჭვე ინტერნეტს.</b></i></span> მითუმეტეს ამ დღეებში, რაც უკრაინაში არეულობაა. ისედაც ეს განწყობა მექნებოდა, მაგრამ ჯგუფელები გვყავს, ძალიან საყვარელი იულია და როქსალანა, კიევიდან და ლვოვიდან არიან და რომ ვუყურებ, თავს ვალდებულად ვგრძნობ რამით გავამხნევო. ისეთი გაფითრებულები და სევდიანები დადიან რომ არ შეიძლება გულთან უფრო ახლოს არ მიიტანო მთელი ეს საშინელება. ჩემი, გიორგის და პოლინას გარდა, არავინ არ იცის ამერიკაში რამე თუ ხდება უკრაინაში. საერთოდ არაფერი ადარდებთ. ერთადერთმა ლექტორმა დაიწყო ლექცია სიტყვებით, რომ რაც ხდება რა საშინელებაა და იმედია, ყველაფერი კარგად დამთვრდება და წარმოუდგენია რას რძნობენ ეს გოგოები. ეს ლექტორი ყველაზე კარგია ისედაც, და გაცილებით ამაღლდა ჩემ თვალში. ბოლოსდაბოლოს, ამერიკის გარდაც აინტერესებს სხვა ადამიანები.<br />
<i><span style="color: #38761d;">პ.ს. და ბოლოს ვაკეთებ იმას, რომ ველოდები გაზაფხულს</span></i> და მიუხედავად ყველაფრისა, მენატრება საქართველოში დატოვებული ადამიანები : )<br />
რა თქმა უნდა, კიდევ არის უამრავი დეტალი, რაც აქ ყოფნას, აქ ყოფნად აქცევს, ეგზოტიკური და უცხოა, მინდა თუ არ მინდა, მცვლის მე, და თუ დრო მექნა ჩამოსათვლელად, თქვენც მოგიყვებით.Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-17075879451419823812014-02-07T23:34:00.005-08:002014-02-07T23:37:06.572-08:00ზამთრის ერთი ღამესენტიმენტალური ღამე მაქვს ოლბანიში.<br />
ამ დრომდე ვწერ ბლოგზე.<br />
3 პოსტი დავწერე და ყველა გადავინახე დრაფტებში - გამოსაქვეყნებელი არცერთი არაა, ზედმეტად გულახდილები და პირადებია.<br />
3 დიდი წერილი გადავდე გვერდზე, გამოუქვეყნებლად : ))<br />
აქ ცივა.<br />
შემდეგ შაბათ-კვირას წვეულება გვაქვს : )<br />
პოლინა გვეუბნება მე და გიორგის, მთელი ოლბანი ქართველ სტუდენტებს გელოდებოდით, ერთი სული გვქონდა როდის ჩამოხვიდოდით და ადაპტაცია ხომ გაიარეთ და დავიწყოთ შემდეგი შაბათ-კვირიდანო : )<br />
მთელ ოლბანიში, რა თქმა უნდა, მთელი ოლბანი არ იგულისხმება : ) მაგრამ ძალიან სასიამოვნო იყო მოსასმენად : ))<br />
ისე, დედ-მამა და ბებია-ბაბუები რომ ყვებიან საქართველო გამორჩეული იყო საბჭოთა კავშირშიო, უკვე საკუთარი წყაროებიდან მიმართლდება ეგ მოსაზრება. ვისაც ვხვდები, ყველას საოცარი წარმოდგენა აქვს ჩვენზე, რაღაცნაირი, აღმატებული..<br />
იმედს ვიტოვებ, რომ მსოფლიო უბრალოდ ჯერ არ გვიცნობს და მარტო ამიტომაა USSR-ით რომ შემოვიფარგლებით : ))<br />
ჩვენ სახლში ბევრი ადამიანი ცხოვრობს.<br />
ყველას თავისი ისტორია აქვს.<br />
თუმცა ესეც მერე იყოს.<br />
უკვე ძალიან დამაგვიანდა დაძინება.<br />
ამ სიმღერას მოგცემთ თქვენც <3 "New Girl" - ის ერთერთი ყველაზე ემოციური ეპიზოდიდანაა, თვითონ მონაწილეები მღერიან და რაღცნაირი გულწრფელი სიმღერაა : )<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/r_98vLaF9Wk/0.jpg"><param name="movie" value="https://youtube.googleapis.com/v/r_98vLaF9Wk&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="https://youtube.googleapis.com/v/r_98vLaF9Wk&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-36431347376249205292014-01-30T17:24:00.000-08:002014-01-30T17:40:14.248-08:00NY.1 ძალიან დიდი ხნის წინ, ჯერ კიდევ იქამდე, სანამ თორნიკეს გავიცნობდი, ეს ბლოგი გავაკეთე. მაშინ, წარმოდგენაც არ მქონდა რომ ამერიკაში, ან ნიუ-იორკში წავიდოდი. ფონად ძალიან შემთხვევით, ხედის, აურის, ანთებული სინათლეების და შორიდან სიყვარულის გამო, უბრალოდ ბრუკლინის ხიდი შევარჩიე. : )<br />
საერთოდ თუ რამეს არ ეთქმის უბრალო, ესაა ბრუკლინის ხიდი, რომელიც პირიქით, ერთერთი ყველაზე ჯადოსნური და ამაღელვებელი ადგილია <3<br />
წარმოიდგინეთ, სულ რამდენიმე საათის ჩასული ხართ მატარებლით, რომელიც თურმე ჩრდილოეთიდან შედის ქალაქში და საერთოდ ვერაფერს მოკრავთ თვალს გვირაბის გარდა, და სასტუმროში დაბინავების მერე კი, უკვე სრულიად ბნელა.<br />
თქვენ კიდევ პირველად ხართ ნიუ-იორკში, ამ გასაგიჟებელ და ფილმებიდან შეყვარებულ ქალაქში. რას იზამდით?<br />
რაც მთავარია გახსოვდეთ, თუ ნიუ-იორკში გაქვთ გუგლ მეფი, მეტროს რუქა და გარემოში ოდნავ ორიენტაციასაც ახერხებთ, რა დროც არ უნდა იყოს, სასტუმროში არ შეყოვნდეთ : )<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidGo6jE06GqzxzrxANoOohwghbieh0WGPnTMnlUD8KR-EuGy1hHGtUyjov5QB1Xv6SNQuZKR1CVnNtb3NVLwd46Qxwbv9KNIN3y0yDiPdbYMt1YfyITcpqeqEhH843fqlfWVsZ60tKWOY/s1600/DSCN5661.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /></a>ჩვენ გაგვიმართლა, რომ სასტუმრო მანჰეტენზე არ გვქონდა და ბრუკლინის ხიდს ბრუკლინიდან მივადექით..<br />
ცათამბჯენების სქაილაინი, ღამით, როცა შენობებში ყველა ფანჯარა განათებულია, ერთერთი ყველაზე შთამბეჭდავი სანახაობა იყო, რაც ცხოვრებაში მინახავს. არ ვაჭარბებ.<br />
ხიდზე ყინავდა, და ქარი უბერავდა, მე კიდევ დაკიდულ ბაგირებს შორის მანჰეტენს ვხედავდი და იქით მივდიოდი.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidGo6jE06GqzxzrxANoOohwghbieh0WGPnTMnlUD8KR-EuGy1hHGtUyjov5QB1Xv6SNQuZKR1CVnNtb3NVLwd46Qxwbv9KNIN3y0yDiPdbYMt1YfyITcpqeqEhH843fqlfWVsZ60tKWOY/s1600/DSCN5661.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidGo6jE06GqzxzrxANoOohwghbieh0WGPnTMnlUD8KR-EuGy1hHGtUyjov5QB1Xv6SNQuZKR1CVnNtb3NVLwd46Qxwbv9KNIN3y0yDiPdbYMt1YfyITcpqeqEhH843fqlfWVsZ60tKWOY/s1600/DSCN5661.JPG" height="265" width="400" /></a><br />
<br />
სამწუხაროდ, უნდა ითქვას, რომ ფოტოები გაცილებით ცუდი გამოვიდა ვიდრე ველოდით, განსაკუთრებით ფერადი : )<br />
<br />
მანჰეტენი კი, ზუსტად ისეთი დამხვდა, როგორიც წარმომედგინა, ანუ როგორიც მინახავს "Sex and the City"-ში, "Devil wears Prada"-ში, "Manhattan"-ში, "You've got mail"-ში და რამდენ ფილმში კიდევ : ) ყვითელი ტაქსებით, მიწისქვეშიდან ამოსული ორთქლით, რკინის კონსტრუქციებით ტროტუარებზე, უსწრაფესი ტემპით, და საკმაოდ დეპრესიული ხასიათით... <br />
სასტუმროში დაბრუნების მერე, ქანცგაწყვეტილს ამდენი ხეტიალის მერე, კი გაგიელვებთ ფიქრი, რომ არ იცი, გიყვარს თუ არა აქაურობა, მაგრამ სახლში დაბრუნებულს რომ აუცილებლად მოგენატრება, დარწმუნებით შეგეძლება თქმა.<br />
<br />
(აქ გავჩერდები და შემდეგ დღეებს, შემდეგი პოსტებისთვის შემოვინახავ) : )<br />
<br />
აქვე, რამდენიმე რჩევა: არ შეხვიდეთ მაკდონალდსში, ან შედით, თუ გინდათ თავი ყველაზე დათრგუნულ ადამიანდ აქციოთ.<br />
არ გადახვიდეთ მანჰეტენ-ბრიჯზე ფეხით, არც ღამით და არც დღე, ისეთი უკაცრიელია, სულ რომ უმანკო ანგელოზი იყოთ, რამე დანაშულის ჩადენა, სულ მცირე, ვინმეს ქვემოთ გაწოლილ, შავ ოკეანეში გადაგდება მოგინდებათ.<br />
გადაიღეთ შავ-თეთრი ფოტოები, თაიმ-სქვერიც კი გაცილებით ლამაზია შავ-თეთრად : ) თუმცა, ეს ალბათ უფრო გემოვნების ამბავია, ვის, როგორ.. : )<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYkdF-3fEmXEnk0_-7DjkBxFaBD9FETkBNeS6IVy4c_TeR8Cu_Tv9jTLFiVLm1BxDB_U2mkfEIsq76ske1WYq1u-opBIi4WH76xDIRvzgnjUdjCF_aXFTvZ2e1mxMiQoaAhFQzO4TmViQ/s1600/DSCN5735.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYkdF-3fEmXEnk0_-7DjkBxFaBD9FETkBNeS6IVy4c_TeR8Cu_Tv9jTLFiVLm1BxDB_U2mkfEIsq76ske1WYq1u-opBIi4WH76xDIRvzgnjUdjCF_aXFTvZ2e1mxMiQoaAhFQzO4TmViQ/s1600/DSCN5735.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
და იმედი მაქვს, ამ პოსტის შემდეგ კიდევ გავაგრძელებ წერას, მოსაყოლი ბლომად დამიგროვდა : )<br />
<br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-5276278412836881752013-11-03T10:47:00.001-08:002013-11-03T10:47:11.101-08:00შემოდგომის მაგიდა
დღეს მყუდრო საღამოა.
<br />
სიმყუდროვე სულ სხვა რამეა, სიმშვიდეს და ერთფეროვნებას არ ჰგავს : )<br />
ჩვენ შემოდგომა გვაქვს სახლში.<br />
ნატასთან ერთად ნაყიდი ქრიზანთემები - ჩემი ყვავილები და ოქტომბრის ხილი მაგიდაზე.<br />
და უკვე ნოემბრის სუსხნარევი ამინდით გაციებული მეგობრების მოლოდინი.<br />
ჩილიმი და ცხელი ჩაი.<br />
: )<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Rk8zJPhf0Jn-1szLK1sGMP_-IQVeyFSLCr49WlbJjIXIo7bGcdlY_6LaFR1fZPE6BEJVez1ZAhtuKs9pzRCSrqM7hkBHiyb9i8xLq3uSohrZY1YaxoeenYTOo_xfB03HBRdtNgt-E0Y/s1600/SAM_4901.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Rk8zJPhf0Jn-1szLK1sGMP_-IQVeyFSLCr49WlbJjIXIo7bGcdlY_6LaFR1fZPE6BEJVez1ZAhtuKs9pzRCSrqM7hkBHiyb9i8xLq3uSohrZY1YaxoeenYTOo_xfB03HBRdtNgt-E0Y/s400/SAM_4901.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br /><br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-47941754195858493532013-07-20T22:07:00.002-07:002013-07-20T22:07:29.113-07:00<br /><a href="http://www.youtube.com/watch?v=LqjktVjkrFk" target="_blank">or my dream? ; ) </a><br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-77272712545903007262013-01-10T23:28:00.001-08:002013-01-10T23:45:15.752-08:00სინესთეზია და ჩემი ფერადი კვირის დღეები<br />
ყველა თუ ასე ა<b><span style="color: #444444;">რ</span></b> იყო, ბავშვობაში <span style="color: #f4cccc;"><b>ვ</b></span>ერასდროს წარმოვიდგენდი. რომ გავიზარდე, მერე გავიგე რომ ყველა<span style="color: #b4a7d6;"><b>ს</b></span>თვის არ ყოფილა ანბანი ფერადი და არც მაგალითად ოთხშაბათი - წითელი..<br />
<br />
საერთოდ, <b><span style="color: #38761d;">მ</span></b>ე და <a href="http://mylpi.blogspot.com/" target="_blank">მარი</a> ბავშვობიდან ძალიან ბევრ დროს ვა<span style="background-color: white;">ტ</span>არებდით ერთად, ვიგონებდით თა<b><span style="color: #38761d;">მ</span></b>აშებს, სა<b><span style="color: #0b5394;">დ</span></b>აც ჩვენი წესები გვქონდა, ვკითხულობდით წიგნებს, გაუთავებლად, ვიყურებოდით წვიმიან ამინდებში ფანჯრიდან და ვლაპარაკობდით, მე <b><span style="color: #990000;">კ</span></b>ალეზე, მარი კარლსონზე.. ვთამაშობდით ”<b><span style="color: #990000;">კ</span></b> გინდა თუ <b><span style="color: #c27ba0;"><span style="background-color: white;">ფ</span></span></b>”-ს (რომელიც აღმოჩნდა რომ ბევრ სხვა ბავშვსაც გმაოუგონიათ თავთავიანთთვის), მოკლედ, ძალიან ახლო და გულწრფელი ურთიერთობა გვქონდა თავიდანვე. <br />
აი ამ თამაშებში ერთერთი საყვარელი, კვირის დღეების, ა<b><span style="color: #3d85c6;">ნ</span></b>ბა<span style="color: #3d85c6;"><b>ნ</b></span>ის და ციფრების ფერების შეჯიბრება იყო: ვისი ფერი უფრო სწორია : )<br />
<br />
მთელი ა<b><span style="color: #3d85c6;">ნ</span><span style="color: #93c47d;">ბ</span></b>ანის ჩამოწერით თავს <b><span style="color: #783f04;"></span></b>არ შეგაწყენთ, მითუმეტეს, რომ ბლოგერზე ფერები და შუალედური ტონები არ მეყო, აი მაგალითად <b><span style="color: #073763;">დ</span></b> და <b><span style="color: #0c343d;"><span style="color: #20124d;">გ</span> - </span></b><span style="color: #0c343d;"><span style="color: black;">ს შორის სიმანდვილეში სულ მცირე განსხვავებაა, მაგრამ აქ სულ სხვადასვა ფერი გამომივიდა..</span></span> : )<br />
<br />
ჩემი კვირა კი ასე გამოიყურებოდა:<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;"><span style="color: lime;">ორშაბათი,<span style="background-color: white;"> </span><span style="background-color: #ead1dc;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #ea9999;"><b>სამშაბათი,</b> </span></span></span></span><span style="background-color: #ead1dc;"></span></span><span style="background-color: #ead1dc;"></span><span style="color: #cc0000;"><b>ოთხშაბათი,</b> <b><span style="background-color: white;"><span style="color: #073763;">ხუთშაბათი</span></span></b></span><b>,</b> <span style="color: #783f04;"><b>პარასკევი</b>, <span style="color: #666666;"><span style="color: #444444;"><b>შაბათი,</b></span> <b><span style="color: #990000;">კვირა</span></b></span></span><b>. </b><br />
<br />
<span style="color: #a2c4c9;"><span style="color: black;">მარ</span></span><b><span style="color: #a2c4c9;">თ</span></b>ალია, ზოგი დღე მთლად ზუსტად ვერ გადმოვეცი, მაგალითად ხუთშაბათი და შაბათი ცოტათი გამჭვირვალეები არიან, ორშაბათი კი ნაკლებმყვირალა სალათისფერი, მაგრამ ბლოგერ<span style="color: #f1c232;"><b>ზ</b></span>ე ამ ეფექტს ვერ დაადებ, რომც მოინდომო : ) <br />
<br />
ეს ფერები დღემდე არ შეცვლილა, მარისი კი დამავიწყდა..<br />
იმ დროს კი, და კაცმა რომ თქვას, ახლაც, საბოლოოდ ორივეს ჩვენი ფერები
მიგვაჩნდა სწორად, რა თქმა უნდა, ასე ვხედავდით, ჩვენ-ჩვენთვის.. <br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-84645380769129680832012-11-27T01:32:00.000-08:002012-11-27T02:31:28.147-08:00მშვიდი დღეები<br />
ზაფხულის დასვენების მერე, ჯერ საშემოდგომოდ გადავდე ჩემი მორჩენილი შვებულება, მერე საზამთროდ გადამედო თავისდაუნებურად, და საბოლოოდ მივხვდი, რომ ასე არ შეიძლება, ძალიან გადაღლილი ვარ და რაც არ უნდა მოხდეს მე 2 კვირაში 2 კვირიან შვებულებაში ვიქნები <3<br />
<br />
ისე ბანალურად ვაპირებ ამ 2 კვირის გატარებას, რომ რა გითხრათ : )) წიგნები და ფილმები <3 თან რამდენიმე მაინც ისეთი გემრიელი წიგნი, და ისეთი ფილმი მელოდება, რომ ბანალურობა კი არა, სულ უცნობი ემოციებით გავივსები.<br />
<br />
კი, შებინდებისას ფანჯრებში ანთებულ სინათლეებსაც შევხედავ, ყველა ფანჯარას თავისი მფლობელი რომ ჰყავდა, თავისი ისტორიებით, ბევრი თავისუფალი დრო რომ მქონდა, მაშინ : )<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihvhD7_RjGPjMY426m-5A2FRNBvujdmeZ2RB14VubVZd72eTnl5RjqFSB9umFVBvvHPTyHXSByu5PhYI6mEhCfT_Pdli4HZvT3DKyvL1uiyROkxo_EAzaGlF1HP3SjdjJMCydNmJXnMWM/s1600/city-lights.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihvhD7_RjGPjMY426m-5A2FRNBvujdmeZ2RB14VubVZd72eTnl5RjqFSB9umFVBvvHPTyHXSByu5PhYI6mEhCfT_Pdli4HZvT3DKyvL1uiyROkxo_EAzaGlF1HP3SjdjJMCydNmJXnMWM/s400/city-lights.png" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
მეტი არაფერი : ) <br />
სახლში თბილად ჯდომა, ”კარმასთან” მიდგმული სავარძელი, ლეპტოპი და წიგნები : ) ამ ყველაფერს კიდევ ტკბილ ლუკმად კვირას ”სუპერის” ბოლო ტური აგვირგვინებს <3 <br />
<br />
სიურპრიზებს ამ დასვენებისას არ ველოდები : ) მშვიდად უნდა გავატარო ეს დღეები. სიურპრიზები საახალწლოდ იყოს, თუ მაინცდამაინც : ))<br />
<br />
უი, საახალწლო ნაძვისხის იდეები მაქვს : ))) თუ გამომივიდა განახებთ..<br />
<br />
<br />Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-43605432095142905302012-11-16T05:52:00.000-08:002012-11-18T09:21:04.437-08:00გოგონებს : )<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">რომელ
მშობელს არ უნდა მისი შვილი განსაკუთრებული, ლამაზი, ნიჭიერი, გონიერი იყოს?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">რომელი
მშობელი არ გაიღებს ყველაფერს, რომ საკუთარ შვილს საუკეთსო განათლება მისცეს, კარგად
ჩააცვას, და საერთოდ, მისცეს ყველაფერი საუკეთესო, ჩამოაყალიბოს სრულფასოვან პიროვნებად?
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">რომ
ვთქვათ, არაფერი მოაკლოს.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">ამ
ყველაფერზე ზრუნვას, მშობლები, შვილის გაჩენისთანავე იწყებენ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">აი
აქ, კი, მივუახლოვდით ჩვენს საკვანძო თემას:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">ყველა
დედამ უნდა გაითვალისწინოს, რომ ბავშვზე ზრუნვა არა მის დაბადებისთანავე, არამედ მის
ჩასახვამდე უნდა დაიწყოს. ზრუნვა ბევრ რამეში გამოიხატება, იქნება ეს ასაკის შესაბამისი
სათამოაშოების შერჩევა, მშვიდი მუსიკის მოსმენა, ფსიქოლოგიური მომადება, თუ ათასი სხვა
რამ, მათვარი ერთია: მომავალი პატარა არსების ჯანმრთელობა, ფიზიკური და გონებრივი გავითარებულობა.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">რამ
შეიძლებ ამას ხელი შეუშალოს?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">ბევრმა
მიზეზმა. ზოგის კონტროლი მედიცინას ჯერ არ შეუძლია, მაგრამ ერთერთი მიზეზი, რომელსაც
ძალიან სერიოზული გართულებები შეიძლება მოჰყვეს, და რისი თავიდან აცილებაც უკვე შეგვიძლია,
ნებისმიერ მომავალ დედას ხელეწიფება, ძალიან მარტივად გასახორციელებელია, ორგანიზმში
ფოლიუმის მჟავას და რკინის დეფიციტის შევსებაა. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">ყველა
მომავალმა დედამ უნდა გაითვალისწინოს, რომ ზემოთ აღნიშნული ამ ნივთიერებების ნაკლებობა
ნაყოფში, ნაყოფის განვითარების შეფერხებას იწვევს.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">თუ
მხოლოდ ესაა საკმარისი, რომ განვითარების ანომალიების დიდი წილი ავაცილოთ თავიდან ნაყოფს, მაშინ, რატომ არ უნდა დავიწყოთ ჯერ კიდევ
შვილის ჩასახვამდე მისთვის ყველაფრის გაკეთბა და ყველაფერი საუკეთსოს მიცემა დაუნანებლად.
ამ შემთხვევაში, კი ყველაფრის გაკეთება იმდენად მცირე ძალისხმევას ითხოვს ჩვენგან,
რომ დაუშვებელია უარი ვთქვათ მედიკოსების მიერ მოწოდებულ და კვლევებით დამტკიცებულ
გარანტიებზე.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">დაიმახსოვრეთ,
რომ შვილზე ზრუნვა, მის ჩასახვამდე იწყება. თუ გინდათ თავდაჯერებულად თქვათ, რომ ყველაფერი
გაკეთებული გაქვთ თქვენი შვილისთვის, მისი საუკეთსო მომავლისთვის და სრულფასოვან ადამიანად
ქცევისთვის, შეასრულეთ ეს სრულიად მარტივი პრევენციული ღონისძიება. შეგახსენებთ, რომ
ფოლიუმის მჟავას და რკინის მიღება დაორსულებამდე ერთი თვით ადრე მაინც უნდა დაიწყოთ,
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">მედიცინას
ჯერ კიდევ ძალიან ბევრი საკითხი შესასწავლი და გამოსაკვლევი აქვს, მაგრამ რაც უკვე
დამტკიცებულია, იმას მაინც ნუ ავუვლით გვერდს უყურადღებოდ და გამოვიყენოთ ჩვენს სასარგებლოდ.<o:p></o:p></span><br />
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"><br /></span>
<span lang="GEO/KAT" style="color: #38761d; font-family: "Sylfaen","serif";"><i style="background-color: white;"><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">შენიშვნა: პოსტი</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">წარმოადგენს</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">საკონკურსო</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">სტატიას</span><span lang="EN-US">, </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">რომელიც </span><span lang="EN-US"></span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">ხორციელდება</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">ლ</span><span lang="EN-US">.</span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">საყვარელიძის</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">სახელობის</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">დაავადებათა</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">კონტროლის</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">და </span><span lang="EN-US"></span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">საზოგადოებრივი</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">ჯანმრთელობის</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">ეროვნული</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">ცენტრის</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">მიერ </span><span lang="EN-US"></span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">განხორციელებული</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">კამპანიის</span><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-family: Georgia, Utopia, 'Palatino Linotype', Palatino, serif; font-size: 13px; line-height: 18px; text-align: start;"><span lang="EN-US" style="font-family: Sylfaen, serif;">ფარგლებში</span><span lang="EN-US">.</span></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="GEO/KAT" style="color: #002060; font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"><br /></span></div>
Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-52363020810772022372012-08-28T12:09:00.000-07:002015-01-27T14:25:12.236-08:00Paloma Negra<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #444444; font-family: monospace, sans-serif; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px; white-space: pre-wrap;"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=xvUwn7may5Q" target="_blank">paloma negra</a></span></span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuDWs8mOiiuftw79F75_uOt23RQW1uNa8mGunX61R7-UlnPStpAL5vdUczPkcJikcsCWAMKdb1SFRwHWC7Zrzl7rw4E5TZFRYa9E4ZwgjK_7TKNesI4daTZAjMytNMQFbdKrWk07fKP4o/s1600/Chavela+Vargas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuDWs8mOiiuftw79F75_uOt23RQW1uNa8mGunX61R7-UlnPStpAL5vdUczPkcJikcsCWAMKdb1SFRwHWC7Zrzl7rw4E5TZFRYa9E4ZwgjK_7TKNesI4daTZAjMytNMQFbdKrWk07fKP4o/s320/Chavela+Vargas.jpg" height="211" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #444444; font-family: monospace, sans-serif; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px; white-space: pre-wrap;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #444444; font-family: monospace, sans-serif; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">ნაწნავად აკეცილი თმა და აკეცილი ფეხები. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">გრძელი თითები. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">სიგარეტს არ ვეწევი, არადა მისწრება იქნებოდა ახლა, რომ ვეწეოდე, სიგარას მაინც.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">მარტო ვარ სახლში, მარტო მე და ჩაველა. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">ჩემი ბებერი, ტკბილი, ხრინწიანი ჩაველა. მოვიდა ჩემთან და მიყვება თავის გულისშემძვრელ ისტორიებს. მე არაფერი მესმის ამ ესპანურის, თუმცა ჩაველასი მესმის. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">ან იმას ჩემი, ასე რომ არ იყოს, აბა რატომ მიმღერდა ზუსტად იმას და ისე, რაც სულს ასე დამიკაწრავდა. ასე როგორ ყველაფერი იცის მეთქი, მერე ვფიქრობ, ჩემზეც, ყველაზეც..</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">ვსხედვართ ახლა ჩემს აივანზე და არც აქ, ალბათ არც მექსიკაში, ნიავი არ იძვრის სიცხისგან შეგუბებულ ღამეში. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">მე, ჩაველა და წითელი ღვინო. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">ვფიქრობ, მაინც რა ხმა აქვს ამ ქალს ასეთი, როგორ გეღვრება უსინდისოდ ძარღვებში, გულს გიკუმშავს, როგორ დაუკითხავად ასეთი შენი ხდება. </span><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">სიმღერას რომ დაიწყებს, და როგორ დაიწყებს ხოლმე, ეს სიფრიფანა ჩაველიტა, აჩერებს ამ ჯიუტად მიმავალ დროს, აშეშებს, აჯადოებს.</span><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">რა უნდოდა, ჩემი ცხოვრება მაქვს საცხოვრები, ამან კიდევ ჩამკიდა ხელი, მომწყვიტა ჩემ თავს და დამახეტალებს თვალებახვეულს, თავის ტკივილიან, მზისგან გახუნებულ ქვეყანაში. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">მიყვები და უღმერთოდ ტირიხარ, ამას კიდევ გულში ყავხარ ჩაკრული, თავზე გისვამს თავის გრძელ თითებს და თავისივე ცრემლებით გიხორცებს დაწიწკნილ სულს. </span><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">მაინც რა ხმა აქვს ამ ქალს, ასეთი, აგაფრენს და მერე მიწაზე დაგანარცხებს. და მერე საერთოდ საკუთარ თავს გადაგავიწყებს. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">სუნთქვას მავიწყებს, </span><span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">გულს მიჩერებს</span><span class="Apple-style-span" style="color: #990000;"> ჩაველას ხმა. თვითონ ალბათ არ უნდა, მაგრამ არ გამოსდის სხვანაირად, ჩაველა ასეთია, და ამიტომ. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #990000;"><br /></span>Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-19876074584089346292012-08-26T01:51:00.000-07:002012-08-26T05:39:44.976-07:00დღესასწაულები<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5EBm758tb9bp3ninXISYPktKrc1kze8gO0gr7retE3Y2kE1mb-zSH_DzBwOjOgOMKRin0bw8QfcXmYYkQMRrG6ov5Qyo6wQBaPY3kuIssceQKFctyf0LgnPA351e0lBbqhpCG66XQm0Q/s1600/SIsJ8.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5EBm758tb9bp3ninXISYPktKrc1kze8gO0gr7retE3Y2kE1mb-zSH_DzBwOjOgOMKRin0bw8QfcXmYYkQMRrG6ov5Qyo6wQBaPY3kuIssceQKFctyf0LgnPA351e0lBbqhpCG66XQm0Q/s320/SIsJ8.jpg" width="320" /></a><span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";"> </span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">შენ გეშინია, მე კი მშვიდად ვარ და გელოდები. </span><br />
<span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">მე უკვე საკუთარ კანზე, სათითაოდ ყველა უჯრედზე, განცდილი
მაქვს ეს ყველაფერი, რაც ახლა შენ ასე გაშინებს და მინდა, რომ ჩაგეხუტო მაგრად, ძალიან
მაგრად და გითხრა, რომ ყველაფერი კარგად, ძალიან კარგად იქნება. არა, ისევ ისე არა,
როგორც აქამდე იცოდი, მაგრამ სხვანაირად კარგად. </span><br />
<span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">კიდევ, იმასაც გეტყვი, რომ დიახ, ის დაბადების
დღეები, ადრე რომ გიხაროდა, ახლა თვითონაც რომ არ იცი და ვერც ხვდები რატომ, გაშინებს
და ყველა დღეზე მეტად რაღაცნაირად გასევდიანებს, ჩვეულებრივი დღეები გახდება და ამასაც
შეეჩვევი.</span><br />
<span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">რომ ახალი წლის მოსვლა, ფეიერვერკებით და ამბებით, სულ აღარ აგამსუბუქებს
და ეგეც ერთი ჩვეულებრივი დღე გახდება. </span><br />
<br />
<span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; mso-ansi-language: "GEO\/KAT";">და მიხვდები მერე, რომ სხვისი შექმნილი დღესასწაულები
სულაც არ ყოფილან ნამდვილები და სინამდვილეში, ყველა ადამიანი თავის სასწაულ დღეს თვითონ
ირჩევს. და მერე გრძნობ, რომ ნელ-ნელა, ერთი ჩვეულებრივი 5 თებერვალი, ყველაზე საოცარი
დღე ხდება შენთვის და აქამდე თურმე, ამ დღეს ელოდებოდი, სასწაულად რომ აგერჩია : ) </span><br />
<br /></div>
<div style="font-weight: normal;">
<span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: "GEO\/KAT"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">ასეა, მე უკვე ჩემი დღესასწაულები
მაქვს და ვერცერთი აი ის სავალდებულო, სახეზე </span></div>
<div style="font-weight: normal;">
<span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: "GEO\/KAT"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">გულიანღიმილმიწსაწებებელი დღესასწაულები,
ვეღარ მივა ჩემთვის და ჩემით ნაპოვნ </span></div>
<div style="font-weight: normal;">
<span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: "GEO\/KAT"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">ვარდისფერ დღეებთან.</span><span lang="GEO/KAT" style="font-family: "Sylfaen","serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: "GEO\/KAT"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"> </span></div>
<div style="font-weight: normal;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg23d3wXKQ1G9z0bD73cnpg7zucYbd54pQYTIBelXqB9JcsVaKz5PnbPWn_ij8qD0p9X0j4WXh791qe0_HrUnwVltxylsIl4ozr1fPISvIknvHyqnyCF4-LS7t0g6An68s_HuaZ2WBA_eo/s1600/6a0120a5c8d9a9970c016768332680970b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg23d3wXKQ1G9z0bD73cnpg7zucYbd54pQYTIBelXqB9JcsVaKz5PnbPWn_ij8qD0p9X0j4WXh791qe0_HrUnwVltxylsIl4ozr1fPISvIknvHyqnyCF4-LS7t0g6An68s_HuaZ2WBA_eo/s320/6a0120a5c8d9a9970c016768332680970b.jpg" width="315" /></a></div>
<div style="font-weight: normal;">
<br /></div>
Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-42424326887502045522012-07-02T05:54:00.001-07:002012-07-02T05:57:25.885-07:00ნუ!<div style="color: #4c1130;">
მეშინია.</div>
<div style="color: #4c1130;">
მეშინია.</div>
<div style="color: #4c1130;">
მეშინია. </div>
<div style="color: #4c1130;">
რა შეგრძნებაა.. გადაღლილობის ბრალია ალბათ, მეტი არ ვიცი. მაგრამ მეშინია. </div>
<div style="color: #4c1130;">
აფორიაქებული ვარ. </div>
<div style="color: #4c1130;">
და ეს შეგრძნება, </div>
<div style="color: #4c1130;">
დამავიწყდა თავი როგორ დავიმშვიდო.. ადრე გამომდიოდა, </div>
<div style="color: #4c1130;">
ესეც დამავიწყდა, ესეც გადაღლილობის ბრალი იქნება. </div>
<div style="color: #4c1130;">
ერთი სული მაქვს რაჭაში წავიდე, გამოვრთო ყველაფერი, გადავიფარო ხეების ჩრდილები და მწვანე ფოთლები და დავიძინო. გამოვიძინო. მერე გავიღვიძო და დავისვენო, მერე უსაქმურობით და სუფთა ჰაერით დავიღალო. </div>
<div style="color: #4c1130;">
მაგრამ მეშინია, რომ ვერც წელს, ისე როგორც <b><a href="http://anaferny.blogspot.com/2011/08/blog-post.html%20" target="_blank">შარშან</a></b>, ვერ დავისვენებ. და გამოქცევაზე ვიქნები ისევ.. </div>
<div style="color: #4c1130;">
და მერეც შემეშინდება. </div>
<div style="color: #4c1130;">
ეს ორი კვირაც შემეშინდება, </div>
<div style="color: #4c1130;">
პატარა რომ ვიყავი, ერთხელ ჩიტი შემოფრინდა ოთახში, ღამით. მარტო ვიწექი და ვიძინებდი და პატარა, აფართხალებული, დაბნეული ჩიტი შემომიფრინდა. </div>
<div style="color: #4c1130;">
საშინლად შემეშინდა, მაშინ, აი ფეხები მეკვეთებოდა და ვერ ვდგებოდი, და ვერც ვტიროდი, დავიყვირე და კიდევ კარგი გაიგეს და დედა და მამა შემოვიდნენ. ის ჩიტი კი გაუშვეს, მაგრამ მე ისევ ისე ვიყავი, თვალებგაფართოებული და აკანკალებული. </div>
<div style="color: #4c1130;">
და მერე მახსოვს მარტო ბებო, </div>
<div style="color: #4c1130;">
ჩახუტებული ვყავდი და მეფერებოდა, გულზე ხელს მისმევდა და ტკბილად, უტკბილესად მიღიმოდა და თბილად, უთბილესად მეჩურჩულებოდა:</div>
<div style="color: #4c1130;">
-შიში გაუშვი, შიში გაუშვი ანუკი, შიში გაუშვი..</div>
<div style="color: #4c1130;">
<br /></div>
<div style="color: #4c1130;">
მეც ავდგები, ჩანთებს ჩავალაგებ და 3 კვირაში ჩემ ბებოსთან წავალ. </div>
<div style="color: #4c1130;">
უნდა ჩავეხუტო!</div>
<div style="color: #4c1130;">
<br /></div>
<div style="color: #4c1130;">
<br /></div>Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-80297626716669839012011-11-28T01:07:00.000-08:002011-11-28T01:34:10.539-08:00My lovely, twisted little girl..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRAYtFrcDpqBZrsS7vyX649ewLPDX7zgwdPGBjaAtfM7qZ2EAEu8vTaHSUbNXYDLA1OjC84a0gaPjZImOCcOw7_Ryq8bpNjkMyLN_fI7_D85nsIrnvo9SfwxYHcz-4CrQFmaw-YDJXumA/s1600/6260397268_b54511c76c_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" dda="true" height="266px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRAYtFrcDpqBZrsS7vyX649ewLPDX7zgwdPGBjaAtfM7qZ2EAEu8vTaHSUbNXYDLA1OjC84a0gaPjZImOCcOw7_Ryq8bpNjkMyLN_fI7_D85nsIrnvo9SfwxYHcz-4CrQFmaw-YDJXumA/s400/6260397268_b54511c76c_o.jpg" width="400px" /></a></div><br />
<span style="color: #38761d;">ჩემი ბნელი, არეული, დაბნეული გოგო..</span><br />
<span style="color: #38761d;">როცა ფრედი ვარ, ჩემი ფიქრები ქაშაყით სავსე კასრში თევზებივით ირევიან, კედლებს ეხლებიან და გადმოდიან ხოლმე.. </span><br />
<span style="color: #38761d;">ახლა ფრედი ვარ.</span><br />
<span style="color: #38761d;">რამდენი რამით შეიძლება ადამინი მოთაფლო, თავი მნიშვნელოვნად აგრძნობინო მაგალითად თბილისის საპატიო მოქალაქედ არჩევით.. რა სისულელეა წარმოგიდგენიათ? თბილისის საპატიო მოქალაქე, და ამ ვიღაცას უკვე თავი მოსწონს, გაჯგიმული დაიარება და უკვე სჯერა რომ ყველა სხვა მოქალაქეზე აღმატებულია. შეგიძლიათ დაუკმაყოფილოთ ლუკმა-ლუკმა ეს პატივმოყვარეობა, და მერე შეგიძლიათ იხმაროთ როგორც გინდათ. </span><br />
<span style="color: #38761d;">ისეთივე სისულელეა როგორც მაგალითად მიცვალებულის მაკიაჟი, </span><br />
<span style="color: #38761d;">ყველაზე ცუდ ხასიათზე ვარ, როგორზეც კი ვყოფილვარ ბოლო რამდენიმე თვის განმავლობაში.</span><br />
<span style="color: #38761d;">მძიმე წყალი. </span><br />
<span style="color: #38761d;">ავადმყოფობები მეზიზღებიან. ავადმყოფები არა, ავადმყოფობები და უღონობის შეგრძნება. </span><br />
<span style="color: #38761d;">ხო, და კიდევ ეს შეგრძნება მეზიზღება, რომ რაღაც ისე ვერ არის და რა რომ არ იცი..</span><br />
<span style="color: #38761d;">რუსული ფილმების ამინდებია და ძველი წიგნების..</span><br />
<span style="color: #38761d;">მე არ გადავალ ბნელ მხარეს.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQlXHkPSvbevyk8BZoUyf1i0-3nfxPyO4GT_GyKhsoqi2H9OxM3PpGcosmfHzcMX4FxYjwkGAUA38KdDb7CMcAY6MRCmGf7wn0jeN31gw6G5UbCO3bxytbYkyejpRpJiPLddb9Rsv5_sg/s1600/6322889633_7e28c2b54d_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" dda="true" height="228px" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQlXHkPSvbevyk8BZoUyf1i0-3nfxPyO4GT_GyKhsoqi2H9OxM3PpGcosmfHzcMX4FxYjwkGAUA38KdDb7CMcAY6MRCmGf7wn0jeN31gw6G5UbCO3bxytbYkyejpRpJiPLddb9Rsv5_sg/s320/6322889633_7e28c2b54d_o.jpg" width="320px" /></a></div><div style="text-align: justify;"> </div>Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-75590814748710398092011-10-27T01:41:00.000-07:002011-10-27T01:43:32.908-07:00: )<br />
<br />
სად იქნება ახლა ყველაზე მეტი წითელი და ყვითელი ფოთლები? თბილისთან ახლოს? ან თბილისშივე? ან სადმე გზაზე ჩამოყრილი, ან სადმე ტყეში, ან მთებზე, სადაც გინდათ, წითელი და ყვითელი ფოთლები მენატრება.. : )<br />
ჩემი სახლის აივნიდან, შორს სასაფლაოზე ჩანან და ლამის იქ ავიდე..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div>ემოციური შემოდგომა მაქვს, ღმერთმანი.. და არა ისეთი მშვიდი, როგორიც შემოდგომას შეეფერება, <br />
<br />
ხოდა წვიმის წვეთებიანი შემოდგომის ფოთლებიანი შემოდგომა მინდა ერთი დღით მაინც : )<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Chv7xNv1GBJtwemz06rnraBBFL4o_ipN_3FT1mM9MmkBFSJqqxV-bA4fZJ21V3ZaI2u_gd85vecRM0c5EOlHdNlt0VomWow6DqIVozg3-TnA_cJR87DoOQvf2qHLBve3n8LH7HVH9UA/s1600/Autumn-Leafs-2-480x200.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="165px" ida="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Chv7xNv1GBJtwemz06rnraBBFL4o_ipN_3FT1mM9MmkBFSJqqxV-bA4fZJ21V3ZaI2u_gd85vecRM0c5EOlHdNlt0VomWow6DqIVozg3-TnA_cJR87DoOQvf2qHLBve3n8LH7HVH9UA/s400/Autumn-Leafs-2-480x200.jpg" width="400px" /></a>Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-2012044423299338682011-09-14T05:47:00.000-07:002011-09-14T05:47:39.648-07:00ნაწყვეტი<div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;"><span lang="GEO/KAT" style="color: black; font-family: "Sylfaen", "serif"; mso-ansi-language: "GEO/KAT";">წამოდი მეგობარო, ჩავკიდოთ ხელები და ვიხეტიალოთ უდაბურ ტყეებში, ჩაბნელებულ ბილიკებზე, მიტოვებულ ქოხების გვერდის ავლით.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>კოცონი გავაჩაღოთ და ტურების კივილის არ გვეშინოდეს.</span><br />
<br />
<span lang="GEO/KAT" style="color: black; font-family: "Sylfaen", "serif"; mso-ansi-language: "GEO/KAT";">ჩავკიდოთ ხელი, მეგობარო, და დავადგეთ თავლუწვდენელი მწვერვალებისკენ გზებს, გადავეკიდოთ მაღლიდან დედამიწის ნისლიან კიდეს. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0in 0in 10pt;"><span lang="GEO/KAT" style="color: black; font-family: "Sylfaen", "serif"; mso-ansi-language: "GEO/KAT";">ჩამოვსხდეთ, ჩიბუხს შევუკეთოთ, ერთი ღრმად ამოვისუნთქოთ და მოვუყვეთ ერთმანეთს ამ მთისა და იმ ბარის, გადავწვდეთ უხსოვარ წარსულს, გადმოვწვდეთ ჯერ არმოსულ მეორედ მოსვლას, და დავრჩეთ ყველაზე მყუდრო აწმყოში, გვერდიგვერდ. შენ ჩემი ხელი გეჭირება,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>მე შენი და გვექნება საკუთარი მზის ჩასვლა მთის ქედზე ჩამომსხდრებს. </span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Sylfaen;">/პ.ს. უნდა ქვეყნდებოდეს არადღევანდელი თარიღით/ </span></div>Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-24872141077150672852011-08-29T05:32:00.000-07:002011-08-29T05:32:09.317-07:00The Neverending Story<div style="text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrTTZcDsN7tdD6mjG3I8SGswlrXoC_ALKBhgu5LU71gE-3Dgn-UStqlHX-Nx74vBMf4kEpn0OGnBWdDqZDYdKMpzQAlCqoKZ-K1z84TcKXW-m5FNK8cFvvW82VIH84jDL8rC48bLlshUs/s1600/TheNeverendingStory1997Edition.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" qaa="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrTTZcDsN7tdD6mjG3I8SGswlrXoC_ALKBhgu5LU71gE-3Dgn-UStqlHX-Nx74vBMf4kEpn0OGnBWdDqZDYdKMpzQAlCqoKZ-K1z84TcKXW-m5FNK8cFvvW82VIH84jDL8rC48bLlshUs/s400/TheNeverendingStory1997Edition.jpg" width="265" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/The_Neverending_Story">The Neverending Story</a> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">by</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Ende">Michael Ende</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">მინდა</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Z0LWWvfbf9349GZ4PqLl0RiX0g-vG40Wrg31QrwF5kf5d3rW_nqg3SkgjEBG7qu1YgoytjlXanUZMrESzpW7zpS0bmNm103EHzyvf_iBcqcuqQW-hPk_Zze5RSRS5zWGrehs3lU8uh4/s1600/5014745087_bd3437bb30_z.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Z0LWWvfbf9349GZ4PqLl0RiX0g-vG40Wrg31QrwF5kf5d3rW_nqg3SkgjEBG7qu1YgoytjlXanUZMrESzpW7zpS0bmNm103EHzyvf_iBcqcuqQW-hPk_Zze5RSRS5zWGrehs3lU8uh4/s400/5014745087_bd3437bb30_z.jpg" t8="true" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">: )</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"></div>Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-35694038441209927352011-08-05T10:54:00.000-07:002011-08-05T10:54:14.753-07:00ერთი და იგივე ბედნიერებაყოველი წლის ყოველ ზაფხულს, არის ერთი დღე როცა მე განსაკუთრებით აფორიაქებული ვარ, უზომოდ ვღელავ, საჭმელს ვერ ვჭამ, დავდივარ აქეთ-იქით სახლში და გარეთ და ადგილს ვერ ვპოულობ, არ მეძინება და მერე მგონია რომ ხვალინდელი დღე აღარასდროს გათენდება, რომ მე რამე მომივა, სიცხე ამიწევს, და საერთოდაც ქვეყანა პირს შეკრავს ჩემ წინააღმდეგ და მე რაჭაში ვერ წავალ!<br />
<br />
სისულელეა ხო, ასე ნერვიულობა რაღაც 5 საათიანი მგზავრობის წინ, ბოლოსდაბოლოს რა, კაცმა რომ თქვას, A პუნქტიდან გადავადგილდები B პუნქტში, ისეთი არაფერი, ერთი შეხედვით, ერთი ჩვეულებრივი დღე უნდა გათენდეს... <br />
მაგრამ <br />
აი, რომ გითხრათ მთელი წელი ამ ჩვეულებრივი დილის მოლოდინით ვსულდგმულობ-მეთქი დამიჯერებთ? ალბათ არა, მაგრამ თქვენთვის ჯერ არ მითქვამს,<br />
რომ მე იქ ჩემ ბავშვობას ვუბრუნდები ხოლმე ყოველ წელს, რამდენიმე ყლუპ უზრუნველობით გაჟღენთილი ჰაერით ვივსებ ფილტვებს და მერე მყოფნის მთელი წელი.. <br />
რომ თითქმის არასდროს ვიწერები მესიჯებს, არ ვიკეთებ მაკიაჟს, მიმაქვს ყველაზე მოსახერხებელი ტანსაცმელი, შემიძლია წავიღო ბევრი წიგნი, მაგრამ არა, იქ ბიბლიოთეკაში ქექვას სულ სხვა გემო აქვს, ოდესღაც წაკითხული ემოციების..<br />
ვწერ დღიურებს, ვკრიფავ სხვის ხილს, დავსეირნობ მდინარემდე ჩასასვლელ ბილიკზე, აკაციის ფოთლებს ვწიწკნი, ყოველ საღამოს გავდივარ ხიდზე, ვჯდები მოაჯირზე და როცა არავინ მიყურებს, ისე ვიხრები მდინარისკენ, რომ სული მხოლოდ ტერფებითღა მიჭირავს ხოლმე, და ცა ჩემს ქვევით, დიდი, მთებით შემოსაზღვრული ტბა ხდება.. <br />
ვჭამ ფიჭას, სიცილით ვკვდები დეიდაჩემის და ბაბუას ლაპარაკზე : ))) მძინავს მკვდარი საათის დროს, ვიღვიძებ აივანზე დილის სუსხში გაყინული ცხვირით და ვგრძნობ როგორი ცოცხალი ვარ.<br />
<br />
ხო, და დღეს, აი ის დღეა ზუსტად, მე უკვე ნერვული გადაწვის ზღვარზე რომ უნდა ვიყო წესით და მეგონოს რომ ხვალ დილით ყველა ტრანსპორტი ერთიანად გამასწრებს და დავრჩები თბილისში..<br />
<br />
და პირველად ჩემ ცხოვრებაში, ასე არ ვარ, ვიცი, რომ ხდება რაღაც ისეთი, რის გამოც რაჭაში ჩასვლისთანავე ერთი სული მექნება უკან დავბრუნდე. ვხვდები, რომ დღეებს დავითვლი, იმ ჰაერსაც ჩქარ-ჩქარა ჩავყლაპავ, ბილიკზეც ჩქარი ნაბიჯებით ვივლი, მესიჯებსაც მოვიწერები და წამოსვლისას ვიფიქრებ, რომ ყველაზე ბედნიერი ვარ უკან დაბრუნებით.<br />
<br />
.Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-84710561001488346272011-07-15T00:44:00.000-07:002011-07-20T05:21:18.212-07:00კი თუ არა : )აი ახლა, 29-ში ბათუმში რომ არ წავიდე. 3 თავისუფალი დღე. ავიღო და დავიკარგო მთელი 3 დღით. გამორთული მობილურით, სახლში დატოვებული ლეპტოპით, თანწაღებული ციფრულით : )<br />
ჩავალაგებ ზურგჩანთას, ნათესავებს ვეგონები ბათუმში, მეგობრებს თბილისში, ან რაჭაში : ) მე კიდევ სადაც მომინდება იქ წავალ. <br />
რატომ გავიფიქრე არ ვიცი, საიდან მომივიდა თვში ეს იდეა აზრად არც ეგ ვიცი, მაგრამ გავიფიქრე თუ არა, საოცრად ავფორიაქდი. დდმ,დდმ : )) <br />
ჰა, მართლა ხომ არ შემესრულებინა? : )) <br />
<br />
<br />
სად წავიდოდი? : )) ეგ დაკარგვა აღარ გამოდის : ))<br />
წაღვერში ალბათ, მაინტერესებს და ნამყოფი არ ვარ, <br />
სამცხე-ჯავახეთში, საფარას ვნახავდი, <br />
დავით გარეჯში? არა, არ მინდა, მარტო არ მინდა მანდ : )<br />
სამეგრელოში, მარტვილში, იქ მდინარეა რომელიც ისე მიზიდავს.. არადა მარტო ფოტოებზე მაქვს ნანახი.. <br />
შოვში. უკან, ჩემი ბავშვობის უცნაურ 2 კვირაში, ტყეებში მდგარ ძველი სახლების ფოტოებს გადავიღებ, ტყის მარწყვს შევაგროვებ და ჩემ დარგულ ნაძვს ვნახავ : )) : )<br />
რომელიმე, ჯერ არ ნახულ ტბაზეც გავისეირნებდი : ) <br />
<br />
<br />
სად წავიდოდი მაინც ვთქვი, კი იფიქრებთ აბა ეს რაღა დაკარგვააო : ) მაგრამ თანმიმდევრობა არ მითქვამს, არც ხანგრძლივობა, და დროში დაკარგვაც გამომივიდა : ))<br />
<br />
<br />
მთავარი ამ ყველაფერში ისაა, რომ მივხვდი, რომ "ჩუკ"-იც* შემიძლია დავიკიდო ასეთი ახირებების გამო : )) და ეს ძალიან მაგარი შეგრძნებაა : ))<br />
<br />
<br />
<br />
*ჩუკ-ი ამიერკავკასიის ჩემპიონატი ”რა?სად?როდის?”-ში, რომელიც იმართება წელიწადში ერთხელ, ბათუმში, როგორც წესი ივლისის ბოლო რიცხვებში. <br />
<br />
: )Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7809045109036158266.post-5464725967293935932011-06-29T09:50:00.000-07:002011-06-30T00:30:37.595-07:00სასურველი პროფესია?ვინაიდან <a href="http://papalam.wordpress.com/">ნატამ</a> დამთაგა, მე ვინამუსე, ბლოგს მტვერი გადავწმინდე და წარსული ამოვქექე : ) <br />
მოდი, მოვყვები ქრონოლოგიურად : )<br />
<br />
პროფესია №1 - მოცეკვავე, <br />
უპირობოდ მოცეკვავე : ) 5 წლიდან დავდიოდი ჯერ ქართულ, მერე სამეჯლისო ცეკვებზე, უამრავჯერ წარმომიდგენია როგორ ვიქნებოდი რომ გავიზრდებოდი ბევრი თაყვანისმცემლით, ოვაციით და ყვავილით გარშემორტყმული : )) როგორ ვმოგზაურობდი საინტერესო ქვეყნებში და ვარიგებდი ავტოგრაფებს : ))<br />
<br />
ამასთან ერთად დავიწყე ტენისზე საირული, ანუ პროფესია№2, მაგრამ მომავალ სპორტულ კარიერაზე დაწყობილი გეგმები,90იან წლებში არსებულ პურის გრძელ რიგებში აიხლართნენ, სიბნელეში გზა აერიათ და საბოლოოდ მიმატოვეს..<br />
<br />
პროფესია №3 - წარმატებული პიანისტის, ჩემი აჩეული არასდროს ყოფილა, ის გარემოებების (დედა, ხალხი) გამო მოხვდა ამ სიაში, განვითარება 7 წლის იქით არასდროს დამუქრებია და ჯერჯერობით არც ემუქრება : ) ვინაიდან ვერაფრით ვივიწყებ შავ-თეთრი ხისთვის შეიწირულ ბავშვობის უამრავ თვისუფალ საათს, მზიან დღეს და იმ დროიდან დატოვებულ ოთხშაბათის და შაბათის შიშს. <br />
<br />
მე ვხატავდი, თითქმის ყოველთვის, ბავშვობაში ხშირად, მერე და მერე ნაკლებად და ბოლოს მხოლოდ მაშინ როცა ძალიან ცუდად ვიყავი. ახლაც შენახული მაქვს ჩემი უცნაური არსებები : ) თუმცა პროფესია №4 არ შედგა და მის ჰობად გადაქცევასაც ნელნელა საფრთხე ემუქრება, მე ხომ ცუდ ხასიათზე აღარ ვარ ხოლმე :დდ<br />
<br />
ამასობაში ისე მოხდა, რომ თანდათან ვიზრდებოდი. და როცა რეალურად მოვიდა დრო პროფესია ამერჩია და უმაღლესში ჩამებარებინა, შეიკრიბა კონსილიუმი... სადაც,<br />
<a href="http://papalam.wordpress.com/">ნატას</a> გასაკვირად ჟურნალისტადაც (პროფესია №5) მოვიაზრებოდი და <a href="http://mylpi.blogspot.com/">მარის</a> მსგავსად იურისტის თავბრუდამხვევ კარიერასაც (პროფესია №6) მიწინასწარმეტყველებდნენ, მაგრამ. <br />
<br />
იყო,არის და იქნება ერთი მაგრამ.<br />
ანუ ერთადერთი პროფესია დედამიზის ზურგზე, რომელსაც მე,როგორც პროფესიას ვაღიარებ. <br />
<br />
მე მაშინ უკვე ვიცოდი რომ არ იყო მცირე შანსიც კი იმის რომ მე სამედიცინოზე არ ჩავაბარებდი და ექიმი არ გავხდებოდი. <br />
უკვე ვიცოდი რომ დაახლოებით 15 წელი მომიხდებოდა სწავლა სანამ ოფიციალურად ლიცენზირებული ექიმობამდე მივაღწევდი, და პაციენტთან დამოუკიდებლად ვიმუშავებდი.<br />
ისიც ვიცოდი რომ უზარმაზარი წიგნებიდან დაწყებული,მიკროსკოპულ მასალებით დამთვრებულ საგნებთან მექნებოდა საქმე. <br />
გგონიათ ის არ ვიცოდი რომ ”ამ:ეს ხომ ყველაზე დაუფასებელი საქმეა”-ში ვყოფდი თავს?<br />
აი ისიც ვიცოდი, რომ სხვებს ყველას რომ ტკბილად და თბილად ეძინებოდათ, მე 4 საათი ჯერ ოპერაციაზე ვიდგებოდი ფეხისწვერებზე, მერე რეანიმაციაში ვიჯდებოდი მონიტორთნ, და დილით ისევ ლექციაზე წავიდოდი და მაღალქუსლებზე შემდგარ, მინიატურულ ჩანთიან სტუდენტებზე ნამდვილად გულით გამეცინებოდა :დ<br />
<br />
მე ხომ ზოგადად ყველაფრის გართულება მიყვარს, ხოდა აი ესეც ჩემი პროფესია საბოლოო და ერთადერთი : ) <br />
<br />
და ისე, ამ ექიმებს ყოველთვის ყველაზე მაგრები რატომ ჰგონიათ თავიო, ბევრჯერ გამიგია :დ ხოდა მაგაზეც გულით გამცინებია : ) ყველაზე მაგრები ვართ და იმიტომ : )Anabellhttp://www.blogger.com/profile/09090625489801933513noreply@blogger.com5