დღეს ორშაბათია, ხუთშაბათს უკვე მივდივარ. რაც მინდა ვაკეთო ერთი ისაა, რომ ვირბინო და კიდევ ერთხელ შემოვიარო ოლბანი და დავემშვიდობო.
მე ამას ვერ ვაკეთებ : ) დღეს ღამის 12 საათზე ერთი და ხვალ იგივე დროს მეორე გამოცდის დედლაინები მაქვს. მინდა თუ არა, ვზივარ და ვწერ 6 და 15 გვერდიან დავალებებს.
ხოდა ვიცი რომ ძალიან, ძალიან მომენატრება აქაურობა, ავდექი და ჩემი ოთახიდან გამოვედი, დავჯექი ვერანდაზე, მისაღებ კართან, ძალიან საყვარლად მოწყობილ, არცთუ ისე მყუდრო, მაგრამ მეცადინეობაში ხელს რომ არ შემიშლის ისეთზე. ვუყურებ ქუჩას და ეზოს. ცხელა. სულ მოკლემკლავიანი მაიკა მაცვია, ვსვამ ყავას (ბოლო ულიფა მოვხარშე), ეზოდან იასამნის სუნი მოდის ნიავი როცა დაუბერავს ხოლმე, და ვფიქრობ რომ თუ შემორბენა ვერ მოვასწარი, ასე მაინც დავემშვიდობები ამ ქალაქს, ვერანდიდან, მოწნული სავარძლიდან და ნოუთბუქით მუხლებზე.
ოთახში ჯდომას და წუწუნს ნამდვილად სჯობს. : )
