 |
| "ზომბილენდი"-დან, წესი #1 ; ) |
ჩემი ფიზიკური აქტივობა, ბავშვობაში ცეკვის გარდა, რაჭაში დილაობით სირბილით შემოიფარგლებოდა, ზოგჯერ აუზზე სიარულით და არასდროს ხდებოდა რეგულარული.
ერთხელაც, 3-4 კვირის წინ, ძალიან გემრიელი წინადადება მივიღე - 14 თებერვლამდე თუ გაწევრიანდებოდი ერთ-ერთ სპორტულ კომპლექსში, თან სტუდენტიც თუ აღმოჩნდებოდი, ყველაფერი ჩემ განკარგულებაში გადმოდიოდა, დილიდან საღმომდე. : ) ყველაფერში ვგულისხმობ აუზსს, ტრენაჟორების დარბაზს, ფიტნესის და ეგეთი მაიმუნობების გაკვეთილებს და იოგას.
დამაინტერესა.
დრო მქონდა, თან ვინც შემომთავაზა, ის გოგო თვითონ დადის მანქანით თითქმის ყოველ დღე.
ხო და დავთანხმდი : )
მიზანი არ ყოფილა გახდომა, ზოგადად ფორმაში ჩადგომა, კუნთების გამოცოცხლება და ცოტა ფიზიკური დატვირთვისადმი შეგუება იყო.
დავიწყე აუზით და სარბენი ბილიკით. და პირველი რაც გავაკეთე სარბენ ბილიკზე დავინიშნე დრო, სიჩქარე და ჩემი პულსი.
საშინელი შედეგი მქონა, 2 წუთში მაქსიმუმი 4.0 სიჩქარეზე პულსი 167-მდე ავიდა და 5 წუთი დასჭირდა დარეგულირებულიყო. ჩემი თავის შემრცხვა მოკლედ : ))
თუმცა გავაგრძელე, მეორე დღეს ფიტნესი, შემდეგ დღე ცურვა და ცოტა ტრენაჟორები, მერე იოგა და სუნთქვის ვარჯიშები და გავიდა 2 კვირა. და კვირის ბოლოს რაღაცების საყიდლად რომ წავედი, შორტების მოზომების დროს, ფეხებზე კუნთები მეტყობოდა.
რომელიც ასე, ჩემი ბავშვობის დროინდელი ცეკვის მერე აღარ დამტყობია : )
და კიდევ უფრო მნიშვნელოვანი შედეგი, ამ 2 კვირის მერე, სარბენ ბილიკზე დადგომისას ვნახე! მომატებულ სიჩქარეზე (5,2მდე), 5 წუთის მერე, პულსი 151-ზე მაღლა არ ამსვლია.
დარეგულირებას კი, როგორც კი ტემპს დავაგდებდი, მაშინვე იწყებდა.
ვიდექი ამ სარბენ ბილიკზე გაბრწყინებული და ჩემი თავით აღტაცებული, ბევრი არა, სულ 15 წუთი ვირბინე, მაგრამ იმაზე არანაკლებ კმაყოფილი ვიყავი, ვიდრე ჰუსეინ ბოლტი მსოფლიო რეკორდის დამყარების მერე :))))
იმის მერე ცოტ-ცოტა კიდევ ვცდილობ გავაუმჯობესო მიღწევები, მაგრამ, რაც მთავარია, დავიწყე, უკვე 1 თვე გავა მალე და თითქმის ყოველ მეორე დღეს, რეგულარულად ვვარჯიშობ!
მეტი რა, "ჩიკაგო"-ს ბილეთებს ვეძებდი ბროდვეიზე და კიდევ, თუ ყველაფერი კარგად იქნა, 14 მარტს აღმოსავლეთ სანაპიროს გასწვრივ მოგზაურობას ვიწყებთ.
მოკლედ, კარგად ვარ : )
