ჩემი ბნელი, არეული, დაბნეული გოგო..
როცა ფრედი ვარ, ჩემი ფიქრები ქაშაყით სავსე კასრში თევზებივით ირევიან, კედლებს ეხლებიან და გადმოდიან ხოლმე..
ახლა ფრედი ვარ.
რამდენი რამით შეიძლება ადამინი მოთაფლო, თავი მნიშვნელოვნად აგრძნობინო მაგალითად თბილისის საპატიო მოქალაქედ არჩევით.. რა სისულელეა წარმოგიდგენიათ? თბილისის საპატიო მოქალაქე, და ამ ვიღაცას უკვე თავი მოსწონს, გაჯგიმული დაიარება და უკვე სჯერა რომ ყველა სხვა მოქალაქეზე აღმატებულია. შეგიძლიათ დაუკმაყოფილოთ ლუკმა-ლუკმა ეს პატივმოყვარეობა, და მერე შეგიძლიათ იხმაროთ როგორც გინდათ.
ისეთივე სისულელეა როგორც მაგალითად მიცვალებულის მაკიაჟი,
ყველაზე ცუდ ხასიათზე ვარ, როგორზეც კი ვყოფილვარ ბოლო რამდენიმე თვის განმავლობაში.
მძიმე წყალი.
ავადმყოფობები მეზიზღებიან. ავადმყოფები არა, ავადმყოფობები და უღონობის შეგრძნება.
ხო, და კიდევ ეს შეგრძნება მეზიზღება, რომ რაღაც ისე ვერ არის და რა რომ არ იცი..
რუსული ფილმების ამინდებია და ძველი წიგნების..
მე არ გადავალ ბნელ მხარეს.
